Με αφορμή την 2η, ανανεωμένη έκδοση του βιβλίου «Βασικές Αρχές της Αντασφάλισης», που κυκλοφορεί από το Financial Forum, το βιβλιοπωλείο της Ασφαλιστικής Αγοράς, ο συγγραφέας, κ. Γιάννης Κακαβίτσας, και ο κ. Αλέξανδρος Τέρνερ, επικεφαλής της Carpenter Turner, με τη χορηγία της οποίας έγινε η έκδοση, εξηγούν τι νέο αυτή κομίζει, αλλά και γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για Ασφάλιση χωρίς την Αντασφάλιση…
Η 1η έκδοση του βιβλίου κυκλοφόρησε πριν από 30 περίπου χρόνια και αποτελεί βιβλιογραφική αναφορά για την Αντασφάλιση. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, φυσικά, καθώς ο συγγραφέας, κ. Γιάννης Κακαβίτσας, γνωρίζει, όσο λίγοι στην ελληνική ασφαλιστική αγορά, το αντικείμενο.
Η 2η έκδοση είναι πλέον γεγονός, και είναι ανανεωμένη και εμπλουτισμένη. Είναι ένα βιβλίο που ο κ. Κακαβίτσας έχει καταφέρει με αριστοτεχνικό τρόπο, και ως προς τον όγκο του περιεχομένου και ως προς τον βαθμό ανάλυσης των εννοιών, να το κάνει εύληπτο, ακόμα και σε όσους δεν έχουν ιδιαίτερες γνώσεις στην αντασφάλιση –το ερωτηματολόγιο κατανόησης που συνοδεύει, ως ένθετο, το βιβλίο δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να ελέγξει τον εαυτό του ως προς τις γνώσεις που αποκόμισε!
Τόσο ο ίδιος ο συγγραφέας όσο και ο κ. Αλέξανδρος Τέρνερ, Δ/νων Σύμβουλος της Carpenter Turner, με την ευγενική χορηγία της οποίας έγινε η έκδοση, απαντούν στη συνέχεια στα ερωτήματα της «Α.Α.», εξηγώντας τι νέο κομίζει η 2η έκδοση και γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε για Ασφάλιση χωρίς την Αντασφάλιση…
Γιατί τώρα και τι νέο κομίζει η ανανεωμένη έκδοση;
Γιάννης Κακαβίτσας: Η ανάμιξή μου με το αντικείμενο της αντασφάλισης είναι από τη σκοπιά του αντασφαλιστικού διαμεσολαβητή για τα τελευταία 30 χρόνια. Επομένως, δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα κατ’ επάγγελμα και, από την άποψη αυτή, νομίζω ότι η συγγραφή ενός τεχνικού βιβλίου, πόσο μάλλον μιας δεύτερης έκδοσης, πρέπει να πραγματοποιείται, όταν οι χρονικές συγκυρίες ή οι διαμορφωθείσες συνθήκες είναι οι κατάλληλες.
Η πρώτη έκδοση κυκλοφόρησε πριν 28 χρόνια, ενώ αρκετά από τα αναφερόμενα στην έκδοση αυτήν εξακολουθούν να ισχύουν. Η δεύτερη έκδοση επικαιροποιεί κάποια νέα δεδομένα, όπως ο ενισχυμένος ρόλος της αντασφάλισης στο νέο νομοθετικό πλαίσιο, ενώ διαφοροποιείται επίσης από την προηγούμενη έκδοση με την αναφορά σε νεότερα προϊόντα και μεθόδους τιμολόγησης αντασφαλιστικών συμβάσεων.
Πάντως, όπως και στην πρώτη έκδοση, έγινε προσπάθεια να περιοριστεί ο όγκος του περιεχομένου αλλά και ο βαθμός ανάλυσης, με τρόπο ώστε να αναμένεται επαρκής κατανόηση των εννοιών από τον μέσο αναγνώστη – στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις στην αντασφάλιση. Φυσικά, οι αναγνώστες θα κρίνουν τελικά το κατά πόσο αυτό έχει επιτευχθεί.
Αλέξανδρος Τέρνερ: H 2η έκδοση του βιβλίου ήταν κάτι που απασχολούσε τον Γιάννη πολύ καιρό, αλλά δεν είχε βρεθεί έως τώρα η κατάλληλη στιγμή καθώς και ο χρόνος για την υλοποίησή του. Τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια πραγματοποιήσαμε δεκάδες σεμινάρια διαχείρισης κινδύνων και αντασφάλισης σε ασφαλιστικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Μέσα από αυτά τα σεμινάρια, από τις ερωτήσεις και τον διάλογο που δημιουργήθηκε, μαζεύτηκε υλικό το οποίο ενσωματώθηκε στη νέα έκδοση, προκειμένου κάποια σημεία να διευκρινιστούν ακόμα καλύτερα.
Tο νέο εποπτικό πλαίσιο «Solvency II» έφερε αλλαγές στην αντασφάλιση, αφού κάποιες μορφές αντασφάλισης είναι πιο κοντά στη φιλοσοφία του «Standard» μοντέλου, έναντι κάποιων άλλων. Αναγκαία, στη 2η έκδοση, γίνεται σχετική αναφορά στην αντασφάλιση ως μέσο βελτιστοποίησης των ιδίων κεφαλαίων μιας ασφαλιστικής επιχείρησης.
Η πρώτη έκδοση ήταν πριν σχεδόν τριάντα χρόνια και αποτελεί σημείο αναφοράς στον κλάδο μας, ελπίζω η δεύτερη έκδοση να μακροημερεύσει!
Γιατί η Αντασφάλιση χαρακτηρίζεται ως de facto εργαλείο διαχείρισης κινδύνων μιας ασφαλιστικής εταιρείας;
Γιάννης Κακαβίτσας: Γιατί αυτό είναι η αντασφάλιση. Αυτός είναι ο ρόλος της. Να λειτουργεί ως ένα αποτελεσματικό εργαλείο διαχείρισης των κινδύνων στους οποίους εκτίθεται μια ασφαλιστική εταιρεία, λόγω των ασφαλιστικών αναλήψεων.
Η χρήση διάφορων τύπων αντασφάλισης και αντασφαλιστικών αγορών προσφέρουν στην εταιρεία μια συνολική προστασία, η ωφέλεια της οποίας μεγιστοποιείται, όταν οι αποφάσεις που λαμβάνονται είναι αποτέλεσμα ισορροπίας ανάμεσα σε βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους.
Δηλαδή, η αντασφαλιστική εταιρεία πρέπει να επιδιώξει τη μεγιστοποίηση της ωφέλειας από την αντασφαλιστική συνεργασία συνολικά και όχι την εξυπηρέτηση μεμονωμένων στόχων, που συχνά συγκρούονται μεταξύ τους. Όμως, πέραν της χρησιμότητας του εργαλείου αυτού (αντασφάλιση), οφείλω να τονίσω πως θεωρώ βέβαιο ότι κανένας τύπος αντασφάλισης δεν είναι σε θέση να μετατρέψει ένα μη υγιές χαρτοφυλάκιο (το οποίο, δηλαδή, δεν προσφέρει προοπτική μακροχρόνιων κερδών) σε πηγή πρόσκτησης κερδών. Η αντασφάλιση είναι ένας μηχανισμός προστασίας της ασφαλιστικής εταιρείας από τις τυχαίες διακυμάνσεις των αποτελεσμάτων της. Αδυνατεί, όμως, να προσφέρει (τουλάχιστον μακροχρόνια) μαγικές λύσεις, σε περιπτώσεις όπου τα αρχικά ασφάλιστρα για την κάλυψη των κινδύνων είναι ανεπαρκή ή οι όροι κάλυψης δεν είναι οι ενδεδειγμένοι.
Αλέξανδρος Τέρνερ: Θα σας απαντήσω με έναν παραλληλισμό: Η ασφάλιση κατά μία έννοια μετατρέπει μία αβέβαιη ζημιά, από κάποιο γεγονός που δυνητικά μπορεί να συμβεί (για παράδειγμα μία κλοπή), σε μία βέβαιη ζημιά, που είναι το πληρωθέν ασφάλιστρο. Έτσι, κανείς διαχειρίζεται καλύτερα και ευκολότερα την ενδεχόμενη απώλεια της περιουσίας του, της υγείας του κ.λπ. Δηλαδή, η ασφάλιση είναι μία μορφή διαχείρισης κινδύνων του ατόμου. Συνεχίζοντας τον συλλογισμό αυτό, στο πλαίσιο της διαχείρισης κινδύνων μιας ασφαλιστικής επιχείρησης, η αντασφάλιση είναι εξ ορισμού μία από τις ενδεχόμενες επιλογές. Η αντασφάλιση, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αλλά πρέπει να συγκρίνεται με άλλες επιλογές, όπως για παράδειγμα την αυτασφάλιση, την αύξηση ιδίων κεφαλαίων, τον δανεισμό κ.λπ. Τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια η αντασφάλιση έχει παίξει καίριο ρόλο στην ανάπτυξη εργασιών ασφαλιστικών επιχειρήσεων και έχει αποδειχθεί ο βέλτιστος οικονομικά τρόπος μεταφοράς ρίσκου αλλά και κεφαλαίου.
Υπό αυτό το πρίσμα, η αντασφάλιση είναι πράγματι ένα de facto εργαλείο διαχείρισης κινδύνων.
Μπορούμε να μιλάμε για Ασφάλιση χωρίς Αντασφάλιση;
Γιάννης Κακαβίτσας: Μπορούμε, αλλά όχι γενικά. Μόνο κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Για παράδειγμα, θεωρητικά μια εύκολη και φτηνή πρόσβαση σε απαιτούμενα κεφάλαια θα μπορούσε να υποκαταστήσει την αντασφάλιση. Όμως, αυτό δεν είναι η τυπική περίπτωση στην πράξη και η αντασφάλιση συνήθως αποδεικνύεται ως η προσφορότερη λύση για την ασφαλιστική εταιρεία, αρκεί οι αποφάσεις σχετικά με αυτή να λαμβάνονται ρεαλιστικά. Η υιοθέτηση ενός αντασφαλιστικού προγράμματος από μια ασφαλιστική εταιρεία προσθέτει μικρή αξία σε αυτή, εάν αυτό θεωρηθεί και υλοποιηθεί ως υποχρέωση, στο πλαίσιο των εργασιών της. Η αντασφάλιση (όπως και η ασφάλιση) δεν (πρέπει να) αποτελεί σκοπό ή στόχο αλλά μέσον (εργαλείο) για την επίτευξη του κεντρικού στόχου μιας εταιρείας, δηλαδή τη βιωσιμότητα και ανάπτυξή της. Έτσι, η αντασφάλιση λειτουργεί ως μηχανισμός απορρόφησης της αβεβαιότητας που συνεπάγεται για την ασφαλιστική εταιρεία η προσφορά βεβαιότητας στους πελάτες της μέσω της ασφάλισης.
Αλέξανδρος Τέρνερ: Η αντασφάλιση, όπως προανέφερα, δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αλλά επιλογή διαχείρισης κινδύνων μιας ασφαλιστικής επιχείρησης, προκειμένου να μειώσει την έκθεσή της σε μεγάλους μεμονωμένους κινδύνους ή και σε συγκεκριμένα χαρτοφυλάκια κινδύνων. Μέσω της αντασφάλισης δημιουργείται ένα “αμορτισέρ”, το οποίο απορροφά κραδασμούς (ζημιές) σε δύσκολα χρόνια, επιτρέποντας έτσι την απρόσκοπτη λειτουργία μιας ασφαλιστικής επιχείρησης. Σίγουρα μια ασφαλιστική επιχείρηση θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς αντασφάλιση, αλλά οι κεφαλαιακές απαιτήσεις θα ήταν ιδιαιτέρως οδυνηρές!
Σημειώστε, δε, πως υπάρχουν κάποιοι κλάδοι οι οποίοι, λόγω της φύσης τους, απαιτούν ιδιαίτερα μεγάλα ή και απεριόριστα (unlimited) όρια αντασφάλισης. Για παράδειγμα, τα όρια αστικής ευθύνης αυτοκινήτου, τα οποία ορίζονται από το κράτος, είναι €1,3 εκατ. ανά παθόντα, αλλά άνευ ορίου ανά συμβάν. Δηλαδή, ένα ακραίο γεγονός δυνητικά μπορεί να προκαλέσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ζημιά, όπως για παράδειγμα μια καραμπόλα αυτοκινήτου με τραίνο, κάτι το οποίο συνέβη το 2001 στη Μεγάλη Βρετανία (Selby rail crash), ή η μεγάλη φωτιά που ξέσπασε συνεπεία ατυχήματος στο τούνελ του Μont Blanc (Mont Blanc tunnel fire).
Η αντασφάλιση στα πιο πάνω παραδείγματα θα απορροφούσε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ζημιών, επιτρέποντας στην ασφαλιστική επιχείρηση να “τιμήσει” την υπόσχεση πληρωμής που ανέλαβε έναντι των ασφαλιζομένων της. Άρα, ενώ η ασφάλιση μπορεί να υπάρξει χωρίς την αντασφάλιση, η πράξη δείχνει πως επιλέγεται χάριν λειτουργικότητας, ευκολίας και κόστους.
Αναζητήστε τo βιβλίο στο βιβλιοπωλείο FINANCIAL FORUM, Αγίου Κων/νου 40, Μαρούσι,
Τηλ.: 210 6127502, Fax: 210 6127719, e-mail: forumbookstore@gmail.com
Περισσότερες προτάσεις βιβλίων εδώ
Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News
Απόφαση πιστοποίησης MHT/2024 (Αρ. πρωτ. 232008)