Η απουσία του ασφαλιστικού λόγου αφήνει μόνους τους διαμεσολαβούντες (Editorial, Οκτώβριος 2020)

Σημειώνω την αμηχανία του ασφαλιστικού κόσμου, των εκπροσώπων και των φορέων στη συγκυρία (και όχι μόνο) που βιώνουμε. Αμηχανία στις πρωτοβουλίες, τις επαφές και τις δραστηριότητες…

Σε κοινότοπες “καρμπονιζέ” ανακοινώσεις Τύπου περιορίζεται ο ασφαλιστικός κλάδος, που κάνουν κάποιες, φωτεινές όντως εξαιρέσεις, να μοιάζουν επιτυχημένες!
Χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για την εικόνα του Κλάδου στην κοινωνία, αλλά και στην οικονομία, οι ανακοινώσεις του Κλάδου περνούν στο… ντούκου.

Οι ασφαλιστές δεν βαρύνονται με τα λάθη και τις παραλείψεις των Τραπεζικών. Παρά ταύτα, τώρα που οι συνθήκες το επιβάλλουν, μια ενοχική (;) σεμνότητα, ίσως και ανεπάρκεια επικοινωνιακής στρατηγικής, στερεί τον Κλάδο απ’ ό,τι του ανήκει.

Βλέπουμε μεμονωμένους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές σε όλη την Ελλάδα, με πενιχρά μέσα και μέτριες δυνατότητες, να παρεμβαίνουν και να καταθέτουν την ασφαλιστική άποψη και πρόταση.

Ζητούν ευαισθητοποίηση των Καταναλωτών, ζητούν ενημέρωση, “αιτούνται” τη δικαίωση του Θεσμού, μέσα από την αποτελεσματικότητα που αυτός διαθέτει για την άμβλυνση των οικονομικών καταστροφών σε νοικοκυριά, επαγγελματίες και επιχειρήσεις.

Διατρανώνουν το άδικο και αναποτελεσματικό της Πολιτείας, που συνεχίζει με τα “λιανοντούφεκα” των επιδομάτων και των βοηθημάτων να “ανταποκρίνεται” στα δεινά και τις συμφορές, όταν η ΑΣΦΑΛΙΣΗ αποδεδειγμένα και διεθνώς ΣΩΖΕΙ!

Πού είναι, αντίστοιχα, η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών, οι Φορείς της ασφαλιστικής βιομηχανίας, τα Επιμελητήρια;

Πού είναι οι προτάσεις τους, οι διαμαρτυρίες τους, οι παρεμβάσεις τους;

Τώρα, γιατί δεν μιλάνε στους κοινοβουλευτικούς άφωνους εκπροσώπους για τον ρόλο της Ασφάλισης;

Γιατί δεν αναδεικνύουν την ανάγκη να θεσμοθετηθούν σύγχρονοι και αποτελεσματικοί τρόποι διασποράς του κινδύνου και κοστολόγησης του απρόβλεπτου;
Γιατί δεν προκαλούν την τοποθέτηση περί του Θεσμού και του ρόλου της Ιδιωτικής Ασφάλισης από ακαδημαϊκούς και πανεπιστημιακούς δασκάλους;
Γιατί δεν συνεργάζονται μεταξύ τους οι ασφαλιστές, για μια κοινή καμπάνια ενημέρωσης;
Γιατί δεν απαιτούν την περιβόητη συνεργασία Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα στην Υγεία;
Γιατί δεν αιτούνται από τον θεσμικό επόπτη-τραπεζίτη, που όλα τα κρίνει και τα προβλέπει, να μιλήσει πιο δυνατά για τη φερεγγυότητα των ασφαλιστικών εταιρειών;

Όλοι μας, ο κόσμος όλος, ψάχνει για το φάρμακο κι εμείς μοιράζουμε ασπιρίνες…

Οι Πρόεδροι των Επιτροπών της Ένωσης, από χρόνια τώρα, καταργήσανε τη δημοσιοποίηση και του ετήσιου απολογισμού.
Γιατί;
Μα διότι δεν παράγουν έργο!

Γιατί να μη μιλήσουν στους Καρδιτσιώτες για το τι σημαίνει σε ευρώ ετησίως η κάλυψη της πλημμύρας για το ποιμνιοστάσιο ή το σπίτι τους;

Γιατί να μη μιλήσουν στον ξενοδόχο της Αγίας Ευφημίας για την απώλεια κερδών;

Γιατί να μην εξηγήσουν στον αγρότη από το Μουζάκι αλλά και στον Δήμαρχο και στον Κοινοτάρχη, που τώρα ζητιανεύουν από τον Μητσοτάκη, ότι οι ζημιές τους, οικονομικά τουλάχιστον, καλύπτονταν;

Γιατί να μη μιλήσουν για την υποχρεωτική κάλυψη και τις υπόλοιπες καλύψεις της βάρκας που… σκαρφάλωσε στον… Χελμό;

Πού είναι οι Διευθυντές Πωλήσεων, οι υπεύθυνοι επικοινωνίας (!!!), οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι και οι Πρόεδροι, να μιλήσουν στον κόσμο, αλλά και στον κόσμο τους, για το σπουδαίο έργο που επιτελεί η Ασφάλιση;

Πού είναι ο υπερκινητικός Πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου της Αθήνας, να συνάξει τους ομολόγους του ανά την επικράτεια, για να μιλήσουν στον κόσμο για την Ασφάλιση;

Όλοι αφήνουν μόνους τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές να γράφουν και να αναρτούν. Μόνοι, λες και μόνοι αυτοί εκπροσωπούν τον κλάδο.
Μόνοι;
Λες;

Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News