Ευγενία & Νάνσυ Μαχειμάρη: Δυο γενιές μαζί στην Ευρωπαϊκή Πίστη

Η μητέρα, η Ευγενία, μετρά ήδη 33 χρόνια συνεργασίας αποκλειστικά με την Ευρωπαϊκή Πίστη. Η κόρη, η Νάνσυ, μετρά 15. Τι είναι αυτό που δικαιώνει την επιλογή της μητέρας και πώς η δική της εμπειρία επηρέασε την απόφαση της κόρης της να δραστηριοποιηθεί στον ίδιο επαγγελματικό στίβο; Πώς βιώνουν τη συνύπαρξη στον ίδιο χώρο και ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή της μητέρας προς την κόρη;

Πόσα χρόνια δραστηριοποιείστε στην ασφαλιστική αγορά και πόσα εξ αυτών συνεργάζεστε με την Ευρωπαϊκή Πίστη; Τι είναι αυτό που κυρίως σας δικαιώνει ως προς την απόφαση αυτής της συνεργασίας;

E.M.: Στην ασφαλιστική αγορά δραστηριοποιούμαι 33 χρόνια και όλα τα εργασιακά μου έτη βρίσκομαι σε συνεργασία μόνο με την Ευρωπαϊκή Πίστη.
Αρχικά, η δικαίωσή μου είναι ότι εργάζομαι σε μια εταιρεία που αυτή τη στιγμή είναι από τις μεγαλύτερες στην ελληνική ασφαλιστική αγορά. Όμως, η μεγαλύτερη δικαίωση για κάθε εργαζόμενο είναι η ηθική και η οικονομική επιτυχία και εγώ αυτά τα έχω νιώσει στην εταιρεία που βρίσκομαι.

Επιδιώξατε το παιδί σας να ακολουθήσει το δικό σας επάγγελμα και γιατί;

E.M.: Δεν επιδίωξα και δεν παρότρυνα τη Νάνσυ να ακολουθήσει το επάγγελμα του ασφαλιστή. Είχε τελειώσει τις σπουδές της και δεν είχε εκφράσει ποτέ την επιθυμία να ασχοληθεί με τον κλάδο. Γενικά πιστεύω ότι το επάγγελμα που θα ακολουθήσει ένα παιδί πρέπει να είναι αποκλειστικά δική του επιλογή. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να το αγαπήσει, να το υποστηρίξει και στην πορεία να επιτύχει σε αυτό. Στη δική μας περίπτωση μου ανακοίνωσε μία μέρα ξαφνικά ότι θέλει να δοκιμάσει το συγκεκριμένο επάγγελμα και από την επόμενη μέρα ήρθε στο γραφείο. Από τότε είμαστε μαζί 15 χρόνια.

Η συνεργασία της μητέρας σας με την Ευρωπαϊκή Πίστη τι ρόλο έπαιξε στην απόφασή σας να ασχοληθείτε με το επάγγελμα;

N.M.: Τον σημαντικότερο! Είμαι στο επάγγελμα 15 χρόνια, όμως η γνωριμία μου με τον κλάδο μετρά πολλά περισσότερα έτη, αφού από παιδί ζούσα σε ασφαλιστικό περιβάλλον ακούγοντας συνεχώς για «κλείσιμο ραντεβού» και «ασφάλειες ζωής». Παρατηρούσα από κοντά την επαγγελματική εξέλιξη αλλά και την οικονομική πρόοδο της μητέρας μου, γεγονός που μου κέντριζε το ενδιαφέρον αλλά και τον θαυμασμό, τόσο για την ίδια όσο και για το επάγγελμα. Τα καλοκαίρια που δεν είχαμε σχολείο και σε ηλικία 15 ετών, αλλά και μετέπειτα, εργαζόμουν με όποιον τρόπο μπορούσα στο γραφείο της μητέρας μου κάνοντας τηλεφωνική επικοινωνία για κλείσιμο ραντεβού με υποψήφιους πελάτες, αλλά και σαν γραμματειακή υποστήριξη όταν αυτό χρειαζόταν. Με αυτό τον τρόπο το συγκεκριμένο επάγγελμα έγινε για εμένα καθημερινότητα, γεγονός που συνέβαλε αργότερα καθοριστικά στην επιλογή μου.

Ποια αποδείχτηκε η καλύτερη συμβουλή που πήρατε από τη μητέρα σας στην εξάσκηση του επαγγέλματος;

N.M.: Την περίοδο που ήμουν ασφαλιστικός σύμβουλος, θυμάμαι τον καθημερινό αγώνα για την επίτευξη του μηνιαίου στόχου παραγωγής ζωής. Ζητούσα τη βοήθεια της μητέρας μου και η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: «Σκέψου ότι ο στόχος είναι μια επιταγή που λήγει στο τέλος του μήνα και πρέπει να την έχεις καλύψει οπωσδήποτε!».
Είναι γεγονός ότι με αυτόν τον τρόπο μου μετέφερε ένα αίσθημα ευθύνης και τις περισσότερες φορές πετύχαινα τον στόχο μου.

Την περίοδο που ανέλαβα ως Manager, οι δυσκολίες ήταν διαφορετικές. Υπήρχαν περιπτώσεις που προσπαθούσα να διαχειριστώ τους συνεργάτες που δεν υλοποιούσαν αυτά τα οποία είχαμε συμφωνήσει. Τότε θυμάμαι τη μητέρα μου να μου λέει ότι τους συνεργάτες μας τους ακούμε, μπαίνουμε στη θέση τους, τους κατανοούμε και τους βοηθάμε. Δεν είμαστε απέναντι από το δίκτυο μας αλλά δίπλα του.

Με αυτή τη συμβουλή κατάφερα να αναπτύξω ουσιαστικές σχέσεις με τους συνεργάτες μου, γεγονός που για εμένα προσωπικά αποτελεί περιουσιακό στοιχείο για τη μετέπειτα επαγγελματική αλλά και προσωπική μου ζωή.

Ποια είναι τα υπέρ και τα κατά της συνύπαρξης στον ίδιο επαγγελματικό χώρο; 

E.M.: Στην επαγγελματική μας συνύπαρξη, έχω να αναφέρω μόνο θετικά, με σημαντικότερο όλων το ότι ένα μεγάλο μέρος υποχρεώσεων εξυπηρετείται πλέον από την ίδια. Έχω εμπιστοσύνη τόσο στην ποιότητα του χαρακτήρα της όσο και στις γνώσεις της στη δουλειά. Η συνεργασία μας είναι και ο σημαντικότερος λόγος που δεν θέλω να σταματήσω τη δουλειά μου ακόμα. Ένα αρνητικό στοιχείο είναι η δυσκολία του να της συμπεριφέρομαι όπως σε όλους τους συνεργάτες.

N.M.: Στη συνεργασία μας εντοπίζω κυρίως θετικά στοιχεία, γι’ αυτό άλλωστε έχουμε μια πολύ ουσιαστική, ευχάριστη και δημιουργική συνύπαρξη. Το πιο σημαντικό πλεονέκτημα αυτής της συνύπαρξης είναι η εμπιστοσύνη. Από την πρώτη μου μέρα στο επάγγελμα, ακολουθούσα ακριβώς τις συμβουλές της, γνωρίζοντας ότι επιθυμούσε μόνο την επιτυχία μου. Έχοντας την εμπιστοσύνη ως κυρίαρχο συναίσθημα στον εργασιακό χώρο, κατάφερα να υλοποιήσω τους στόχους μου πιο άμεσα και εύκολα σε σχέση με άλλους συναδέλφους. Θεωρώ, λοιπόν, ότι δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερο προϊστάμενο αλλά και συνεργάτη από τη μητέρα μου!

Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News