Ανδρέας Ανδρουτσόπουλος: «Διακρίνω ένα “εγώ”στο χώρο μας» (Ιούνιος 2011)

Ενημερωμένος, κοινωνικά ευαισθητοποιημένος, ρεαλιστής και διορατικός ο κ. Α. Ανδρουτσόπουλος, μετά από πολλά χρόνια στο χώρο της ασφαλιστικής αγοράς μπορεί αβίαστα να μιλά για όλα όσα την υπονομεύουν, τη “βασανίζουν”, την “πληγώνουν”. Και καθώς οι σκέψεις και οι απόψεις του ρέουν φυσικά στη συζήτησή μας, μαρτυρούν την πολύχρονη πείρα της ζωής αλλά και την αληθινή αφοσίωση στο επάγγελμα που διάλεξε να ακολουθήσει.

Συναντήσαμε τον κ. Ανδρουτσόπουλο στα γραφεία της εταιρείας του, στο κέντρο του Αμαρουσίου. Αυτός, βέβαια, δεν είναι ο πρώτος σταθμός στην επαγγελματική του πορεία. Η εταιρεία «Αδριατική» ήταν εκείνη που τον “μύησε” στο χώρο της ασφαλιστικής αγοράς, όπου εργάστηκε ως ασφαλιστής, μέχρι το 1987 που αποφάσισε να ακολουθήσει το δικό του δρόμο και να ανοίξει το ανεξάρτητο ασφαλιστικό πρακτορείο, το οποίο και επισκεφθήκαμε.  Και μπορεί η «Αδριατική» στο πέρασμα του χρόνου να μετατράπηκε σε “Allianz”, εξακολουθεί όμως να αποτελεί το βασικό συνεργάτη του γραφείου, ενώ, υπάρχει πλέον μία μεγάλη γκάμα επιλογών από εταιρείες, όπως η Generali, η Groupama, η Ευρωπαϊκή  Ένωση, η Axa, η Εθνική και η Αγροτική Ασφαλιστική.  «Ξεκινώ πάντα από την εμπιστοσύνη. Χωρίς αυτή, δεν έχει νόημα καμία συνεργασία», μας δηλώνει εξ αρχής ο κ. Ανδρουτσόπουλος, συνδέοντας την άποψή του αυτή με την εικόνα που παρουσιάζει η αγορά σήμερα: «Όσο περνά ο καιρός, η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ανησυχητική. Ο πελάτης επανεξετάζει όλα τα προϊόντα που έχει αγοράσει. Ο μεγαλύτερος “πόλεμος” βέβαια γίνεται στον κλάδο αυτοκινήτου, όπου βρίσκεται και ο μεγαλύτερος όγκος εργασιών». 

Υπάρχει όμως και κάτι που κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με τον κ. Ανδρουτσόπουλο: «Είναι πολύ λυπηρό σε μία τέτοια δύσκολη εποχή να βλέπουμε εταιρείες να εκμεταλλεύονται τη δυσκολία του καταναλωτή και να προβάλλουν με κάθε τρόπο το φθηνό ασφάλιστρο. Και είναι εξοργιστικές οι πρόσφατες διαφημίσεις, που το μόνο που κάνουν είναι να αποπροσανατολίζουν τον πελάτη και να υπονομεύουν το δίκτυο», μας λέει, φανερά ενοχλημένος για τις πρακτικές που ακολουθούν συγκεκριμένες εταιρείες της αγοράς. Γιατί, όπως υποστηρίζει στη συνέχεια, «το πιο κρίσιμο κομμάτι της ασφάλισης είναι η αποζημίωση τη στιγμή της ζημιάς. Είναι κρίμα μετά από τα τραγικά αποτελέσματα των τελευταίων ετών, με τις τόσες ανακλήσεις αδειών αλλά και το πλήθος των εκκρεμών ζημιών, να συνεχίζεται αυτή η τακτική. Αυτό είναι κάτι που θα το πληρώσει ολόκληρος ο κλάδος στο μέλλον», μας διαβεβαιώνει. Και καθώς το Solvency II μοιάζει να πλησιάζει απειλητικά, ο κ. Ανδρουτσόπουλος κρίνει σκόπιμο να επισημάνει: «Δεν είμαι υπέρ του κλεισίματος των ελληνικών εταιρειών. Μακάρι να μπορέσουν να παραμείνουν στο προσκήνιο, είτε ως έχουν είτε μετά από συγχωνεύσεις που θα δημιουργήσουν ισχυρούς και ανταγωνιστικούς ομίλους. Όμως, αν επιμείνουν στη γνωστή νοοτροπία, δεν νομίζω ότι θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ξένες εταιρείες ακολούθησαν όλα αυτά τα χρόνια μια πιο συντηρητική πολιτική. Στόχευαν σε μία σωστή τιμολόγηση, που μπορεί αρχικά να μας φαινόταν ακριβή, όμως στη συνέχεια αποδείχτηκε η σωστή. 

Η Allianz αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα αυτής της “διάφορης” για την ελληνική πραγματικότητα πολιτικής, που εφάρμοσε στο ξεκίνημά της, η οποία όμως σύντομα εδραίωσε το όνομα της εταιρείας στην αγορά. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τις άλλες ξένες εταιρείες που επιλέξαμε να συνεργαστούμε», καταλήγει.  Ωστόσο, ο ίδιος δεν αναζητά τις ευθύνες της σημερινής κατάστασης μόνο στους παράγοντες της ασφαλιστικής αγοράς. Για εκείνον, η πολιτεία έχει παίξει τεράστιο ρόλο, ενώ και ο καθένας από εμάς, όπως πιστεύει, έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης, σε μία κοινωνία όπου όλα είναι αλληλένδετα. «Δημιουργήσαμε ένα κράτος σπάταλο και διεφθαρμένο και σήμερα δεν μπορούμε να το τιθασεύσουμε. Ταξιδεύαμε με δανεικά αυτοκίνητα και απολαμβάναμε ένα αδιάκοπο γλέντι. Αλλά και η πολιτεία δεν έκανε τίποτα για να μας προστατεύσει και ακόμα και τώρα αδυνατεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο. 

Ήμουν από εκείνους που πίστεψαν ότι τα πράγματα, έστω και τώρα, θα δρομολογούνταν σωστά, κι όμως σήμερα, ένα χρόνο μετά το μνημόνιο, αρχίζουμε και πάλι από το μηδέν». Μελλοντικά επίκεινται αλλαγές τόσο στο σύνολο της ασφαλιστικής αγοράς όσο και ειδικότερα στον κλάδο των διαμεσολαβητών. Όμως, στο κρίσιμο θέμα της αναγραφής της προμήθειας του διαμεσολαβητή στο συμβόλαιο του καταναλωτή δεν βρήκαμε σύμφωνο τον κ. Ανδρουτσόπουλο: «Αυτό δεν είναι κάτι που ενοχλεί. Είναι κάτι που προσβάλλει», μας είπε κατηγορηματικά. Όσο για το ενδεχόμενο να δούμε συγχωνεύσεις διαμεσολαβητικών μονάδων στο μέλλον, ο κ. Ανδρουτσόπουλος μας λέει: «Μακάρι να γινόταν κάτι τέτοιο. Όμως διακρίνω ένα “εγώ” στο χώρο μας και γι’ αυτό το βλέπω δύσκολο να συμβεί». «Δεν μπορεί παρά να βρούμε σιγά-σιγά το δρόμο μας, μόλις η κρίση παρέλθει», συμφωνήσαμε στο τέλος της κουβέντας μας. Και μάλιστα, όπως μας τόνισε εκείνος, «η ελπίδα όχι απλώς υπάρχει, αλλά πρέπει να τη μεταφέρουμε και στα παιδιά μας, γιατί αύριο θα ακολουθήσουν το επάγγελμά μας και θα βρεθούν στη θέση μας».