«Ένας ηλίθιος με πλάνο μπορεί να νικήσει μια ιδιοφυία χωρίς πλάνο». Με αφορμή αυτή τη φράση του διάσημου μεγαλοεπενδυτή Warren Buffett, ας προσπαθήσουμε να αναδείξουμε την υπέρτατη σημασία της ύπαρξης πλάνου, με σκοπό την προστασία από δυνητικούς κινδύνους που επιφέρουν οικονομικό κόστος κατά την πορεία της ζωής μας.

| Του Νίκου Συμεωνίδη* |

Kατά τη διάρκεια του βίου τους οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν παρεμφερή βήματα που, αν ευτυχήσουν να τα βιώσουν όλα, είναι τα εξής: γέννηση, παιδική ηλικία, εφηβεία, ενηλικίωση με σπουδές ή χωρίς, εργασιακό ξεκίνημα, γάμος ή συμβίωση, τεκνοποίηση, αποκατάσταση παιδιών, εργασιακή ολοκλήρωση, συνταξιοδότηση, μεταβίβαση περιουσίας, γηρατειά, κατάληξη.

Πιστεύετε ότι ο δρόμος αυτός είναι πάντα εύκολος; Και αν όχι, γιατί ο περισσότερος κόσμος αφήνει τη διαδρομή αυτή στην τύχη;

Για παράδειγμα, από μικροί ακούμε για τη σημασία της αποταμίευσης. Πόσοι από εμάς την κάνουν συστηματικά; Ποιος δεν θα επιζητούσε ήρεμα και ανέφελα γηρατειά; Εκεί που απαιτούνται πόροι για την υγεία και την αξιοπρεπή επιβίωση, πόσοι ηλικιωμένοι την απολαμβάνουν;

Στην Ελλάδα του σήμερα, με ΑΕΠ περίπου 165 δις ευρώ, η ετήσια δαπάνη για συντάξεις είναι κοντά στα 28 δις, δηλαδή περίπου το 17% του ΑΕΠ, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση μόλις ξεπερνάει το 12%. Άρα, ή το ΑΕΠ (παρανομαστής) πρέπει να ανέβει θεαματικά και για πολλά συνεχόμενα χρόνια (δηλαδή με αύξηση κατανάλωσης, δημοσίων επενδύσεων, πλεόνασμα εμπορικού ισοζυγίου, κ.λπ.) ή οι δαπάνες για συντάξεις (αριθμητής) πρέπει να μειωθούν δραματικά, ώστε να καταστεί βιώσιμο το συνταξιοδοτικό σύστημα. Μπορεί κάποιο από τα δύο να συμβεί σύντομα, ειδικά με τις σημερινές συνθήκες πανδημίας και οικονομικής ένδειας που βιώνουμε;

Στον τομέα της υγείας, η κοινωνική ασφάλιση, ασθμαίνουσα μετά τη δεκαετή οικονομική κρίση και την απομείωση δαπανών που έχει υποστεί, συμμετέχει στο 55%-60% περίπου των δαπανών υγείας των πολιτών (περίθαλψη, φάρμακα, διαγνωστικές, ιατρικές αμοιβές, κ.λπ.). Το υπόλοιπο περίπου 35% το πληρώνουν οι πολίτες από την τσέπη τους και το μικρό ποσοστό που απομένει καλύπτεται από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Γιατί, άραγε, προτιμούν οι πολίτες να πληρώνουν τέτοιο ποσοστό «εξ ιδίοις χρήμασι» και δεν εμπιστεύονται τις ασφαλιστικές και τις παροχές τους, έτσι ώστε να υπάρξει αρμονική σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για το όφελος όλων;

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε στον άμεσο ή έμμεσο περίγυρο περιστατικά όπου μία σοβαρή ασθένεια ή ένα ατύχημα έκοψε το νήμα της ζωής ή κατέστησε ανίκανο κάποιον να εργάζεται; Αν αυτός ο κάποιος έφερνε και ένα σεβαστό εισόδημα στο σπίτι του, οι εναπομείναντες μαζί με τη δικαιολογημένη θλίψη τους δεν πρέπει να σκεφθούν πώς θα πληρωθούν τα τρέχοντα έξοδα, η εκπαίδευση των παιδιών, τα δάνεια και γενικά τόσες υποχρεώσεις που κουβαλάει ο καθένας; Αναρωτιέται κανείς τι δίνει το κράτος σε αυτές τις περιπτώσεις ή «ρίχνουμε τα σκουπιδάκια κάτω από το χαλάκι»;

Ανέκαθεν, αλλά ειδικά τα τελευταία χρόνια, είμαστε μάρτυρες υπέρτατων καταστροφών από φυσικά φαινόμενα (πλημμύρες, σεισμούς, πυρκαγιές, χαλάζια), που φέρνουν όχι μόνο προσωρινές αλλά συχνά και μόνιμες αποκλίσεις της ήρεμης πορείας ζωής για τους άτυχους που χτυπήθηκαν. Για να μη μιλήσουμε για κλοπές, βανδαλισμούς, τρομοκρατικές ενέργειες και άλλα “ευχάριστα”. Πόσες περιουσίες, που πιθανώς δημιουργήθηκαν με κόπους ζωής, είναι ασφαλισμένες; Γύρω στο 20%, εκ των οποίων αρκετό ποσοστό, με υποχρεωτικές ασφαλίσεις μέσω τραπεζών λόγω λήψης δανείων. Γιατί άραγε;

Και αν προκύψει ο κίνδυνος, τα ρίχνουμε όλα στο κράτος, το οποίο, βέβαια, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι «άμοιρο ευθυνών», καθώς με τους φόρους που εισέπραττε και εισπράττει αναπτύσσει τις υποδομές υπέρ των πολιτών με πολύ αργούς ρυθμούς.

Αλλά και όσον αφορά την ασφάλιση των οχημάτων ή και σκαφών, λίγα είναι τα ανασφάλιστα που γυρνούν ανάμεσά μας και προξενούν ζημιές σε ανυποψίαστους με πολύ δυσβάσταχτα οικονομικά επακόλουθα; Γιατί δεν τα ασφαλίζουμε, παρότι είναι υποχρεωτικό εκ του νόμου;

Όποιος έχει διαβάσει μέχρι εδώ το άρθρο θα σκεφθεί ότι, παρότι έχει δίκιο ο γράφων, μας «μαύρισε την ψυχή», «Πού να βρεθούν τα χρήματα;» ή «Δεν θα γίνει σε μένα» ή «Ας το αφήσουμε για αργότερα»…
Πάντα όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.

Σε αυτό το σημείο αναδεικνύεται η ανάγκη για ΠΛΑΝΟ (FINANCIAL PLANNING) που λέγαμε στην αρχή.
Ας αναζητήσουμε και ας εμπιστευτούμε κάποιον σοβαρό επαγγελματία, που θα μας βοηθήσει να καταγράψουμε τον σημερινό «ισολογισμό» μας, να εξωτερικεύσουμε τα θέλω μας, τους φόβους ή τις φοβίες μας, να ορίσουμε τους στόχους μας, να βρεθούν οι προσιτές σε εμάς οικονομικές λύσεις και να τεθεί σε εφαρμογή το πλάνο που θα μας οδηγήσει στο ποθητό αποτέλεσμα, που είναι η οικονομική και κατ’ επέκταση η συναισθηματική ασφάλεια σε όλη την πορεία της ζωής μας.

Αυτό το ΠΛΑΝΟ πρέπει να είναι S.M.A.R.T. (specific, measurable, achievable, relevant, time bound), δηλαδή οι στόχοι του να είναι συγκεκριμένοι, μετρήσιμοι, προσιτοί, σχετικοί με το κάθε άτομο και προσδιορισμένοι χρονικά. Και οπωσδήποτε να επικαιροποιείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ενσωματώνοντας τις όποιες μεταβολές.
Γιατί, όπως έγραψε ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας του «Μικρού Πρίγκιπα», Antoine de Saint-Exupery: «Ένας στόχος χωρίς σχέδιο είναι απλά μια ευχή».
Ποτέ δεν είναι αργά…

Η ύπαρξη πλάνου (financial planning) στη ζωή μας και η σημασία του

 *Ο κ. Νίκος Συμεωνίδης ασκεί το επάγγελμα του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή από το 1992 σε συνεργασία με την Interamerican. Έχει πιστοποιηθεί ως L.U.T.C.F. (Life Underwriter Training Council Fellow) σε Personal & Business Insurance, Multiline Skills Course, Corporate Ethics, καθώς και ως Financial Planner από την Achmea Academy.
Διαθέτει πιστοποίηση στη Λογιστική και Χρηματοοικονομική Επιχειρήσεων αλλά και στη Συμπεριφορική  Χρηματοοικονομική από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, όπως και τις διεθνώς αναγνωρισμένες πιστοποιήσεις για τη χρηματοοικονομική συμβουλή SQF3 και SQF4 από τον EFICERT (Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χρηματοοικονομικών Πιστοποιήσεων).
Είναι μέλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ασφαλιστικών Συμβούλων(Π.Σ.Α.Σ.),της Hellenic Financial Planners Association (H.F.P.A.), ισόβιο μέλος του Million Dollar Round Table (M.D.R.T.-The Premier Association of Financial Professionals) καθώς και ιδρυτικό μέλος του Ταμείου Επαγγελματικής Ασφάλισης συνεργατών της Interamerican.

Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News

Προηγούμενο άρθροΟι επιπτώσεις του Covid-19 στoν κλάδο μεταφορών (Cargo)
Επόμενο άρθροΑπαλλαγή του Ασφαλιστή στις Ασφαλίσεις Αυτοκινήτου