Γιατί αυξάνεται η ζήτηση της Ασφάλισης Ευθύνης Στελεχών;

Με αφορμή την προκήρυξη από το ΤΧΣ διαγωνισμού για την υποβολή προσφορών για το έργο «Ασφάλιση Αστικής Ευθύνης έναντι Τρίτων των μελών του Γενικού Συμβουλίου, της Εκτελεστικής Επιτροπής & των Στελεχών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ)» και την επακόλουθη κατάθεση σχετικής ερώτησης Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στον Υπουργό Οικονομικών, διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά την ελάχιστη εξοικείωση που υπάρχει όσον αφορά το είδος και τη σκοπιμότητα συγκεκριμένων ασφαλιστικών καλύψεων.
Με την ασφαλιστική συνείδηση εξαιρετικά υποβαθμισμένη στη χώρα μας, είναι ζητούμενο να μην αγνοείται καμία αφορμή που δίνεται για να μιλήσουμε με τους ειδικούς για το είδος, τη σκοπιμότητα και τα οφέλη των ασφαλιστικών προϊόντων. Ένα τόσο εξειδικευμένο και ιδιαίτερο αντικείμενο όπως αυτό της ασφάλισης ευθύνης στελεχών διοίκησης (Directors and Officers), είναι συχνά και εν πολλοίς  άγνωστο ακόμα και σε επαγγελματίες της ίδιας της ασφαλιστικής αγοράς.
Προκειμένου, λοιπόν, να εξετάσουμε τη χρησιμότητα της ασφάλισης αυτής, για επιχειρήσεις του Ιδιωτικού αλλά και του Δημόσιου τομέα, είναι χρήσιμο να δώσουμε το λόγο στους επαΐοντες, για την ορθή πληροφόρησή μας.  
Πολύ περισσότερο, αφού η ασφάλιση ευθύνης στελεχών είναι ένας σημαντικός κλάδος ασφάλισης, ιδιαίτερα διαδεδομένος στο εξωτερικό, στον οποίο δραστηριοποιούνται οι μεγαλύτεροι ασφαλιστικοί όμιλοι Γενικών ασφαλίσεων παγκοσμίως. Η ζήτηση, μάλιστα, από μέρους των επιχειρήσεων καταγράφει σταθερή αυξητική τάση τα τελευταία χρόνια.
Για τη χρησιμότητα της Ασφάλισης D&O τοποθετείται ο Πρόεδρος της  Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, και για τα επιμέρους χαρακτηριστικά της γράφει η Δρ. Αγλαΐα Πετσέτη, Client Director στην Aon Benfield Facultative, UK.

Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, Πρόεδρος ΕΑΕΕ
Προκειμένου οι ελληνικές επιχειρήσεις να προσελκύουν τα καλύτερα στελέχη, πρέπει αυτονόητα να παρέχουν και τις καλύψεις σωστά δομημένων συμβολαίων D&O

Στα πρώτα βήματα της καριέρας μου ως στέλεχος στην Αμερική των 80’s, συνειδητοποίησα πόσο εδραιωμένη ήταν στη συνείδηση των εκεί managers η ύπαρξη σωστής κάλυψης  αστικής ευθύνης των στελεχών διοίκησης, κάτι που στη χώρα μας ήταν τότε  άγνωστο ως έννοια.

Στην Ελλάδα, όμως, του 2014 η ασφάλιση αυτή γίνεται πλέον όλο και περισσότερο γνωστή, ακριβώς διότι καλύπτει μια πραγματική ανάγκη στον κόσμο των στελεχών επιχειρήσεων.
Η κάλυψη αφορά και ενδιαφέρει όχι μόνο τα στελέχη και τις εταιρείες του ιδιωτικού τομέα αλλά και τους οργανισμούς του ευρύτερου δημοσίου τομέα, με δεδομένο ότι όλο και περισσότεροι επαγγελματίες managers,  Έλληνες και ξένοι, καλούνται να διοικήσουν τους οργανισμούς αυτούς.

Ο λόγος που αυξάνεται η ζήτηση για την ασφάλιση αυτή τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, είναι η επιτακτική ανάγκη που έχει προκύψει να μπορούν τα στελέχη στο σημερινό, ιδιαίτερα απαιτητικό περιβάλλον να ασκούν απρόσκοπτα τα καθήκοντά τους, διακατεχόμενα από αίσθημα ασφάλειας. Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό το τελευταίο είναι απαραίτητος παράγων για να υπάρξει καινοτομία, επινοητικότητα, πρωτοπορία στις επιχειρήσεις.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι η ασφάλιση αυτή σε καμία περίπτωση δεν διευκολύνει τα στελέχη διοίκησης στην τέλεση παράνομων πράξεων και, βεβαίως, δεν τα ασφαλίζει για δόλιες ενέργειες. Η ασφάλιση της αστικής ευθύνης στελεχών διοίκησης δεν οδηγεί σε αύξηση του ηθικού κινδύνου, αλλά αντίθετα, μέσω των μηχανισμών ελέγχου που εμπεριέχει, δημιουργεί περιβάλλον εντατικότερου ελέγχου των προσώπων αυτών. Η συγκεκριμένη ασφάλιση καλύπτει τα στελέχη για λάθη και παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, που δεν αποκλείεται να λάβουν χώρα στο πολύπλοκο επιχειρηματικό γίγνεσθαι του σήμερα.

Οι παράγοντες που έχουν συντελέσει στην αύξηση των απαιτήσεων τρίτων κατά των στελεχών, τις οποίες καλούνται να αποζημιώσουν τα συγκεκριμένα ασφαλιστήρια, είναι πολλοί και διαφορετικοί.
Οι σημαντικότεροι από αυτούς είναι οι εξής:

• Το αυστηρότερο νομικό πλαίσιο περί ευθυνών των Στελεχών Διοίκησης.
• Η προσέλκυση θεσμικών επενδυτών, εντός και εκτός συνόρων, καθώς και η τάση για συγχωνεύσεις και εξαγορές, γεγονότα τα οποία εκθέτουν τα στελέχη και τις εταιρείες σε αυξημένους κινδύνους.
• Η εξωστρέφεια των ελληνικών εταιρειών, με τη συνεχώς αυξανόμενη δραστηριοποίησή τους στο εξωτερικό, όπου υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για τέτοια θέματα, άρα και ανάγκη για αυξημένη προστασία.
• Η επιδείνωση, λόγω της κρίσης, των οικονομικών στοιχείων των εταιρειών, με αποτέλεσμα περικοπές προσωπικού, μειώσεις μισθών και άλλους αντίστοιχους χειρισμούς, οι οποίοι προκαλούν αυξανόμενες απαιτήσεις των εργαζόμενων, αλλά και τρίτων μερών, όπως π.χ.  μικρομετόχων, κατά των Στελεχών Διοίκησης.
• Η αύξηση, διεθνώς, της εποπτείας, η οποία με τη σειρά της  συνεπάγεται  αύξηση των προσφυγών  στα δικαστήρια, δημιουργεί τις συνθήκες για όλο και περισσότερες, αλλά και μεγαλύτερου ύψους, απαιτήσεις από τα συμβόλαια D&O.

Οι αγορές της Αγγλίας και της Αμερικής έχουν ήδη βιώσει την πρώτη μεγάλη χιονοστιβάδα απαιτήσεων με την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008. Η χιονοστιβάδα αυτή, αφενός, επιβεβαίωσε την ανάγκη της συγκεκριμένης ασφάλισης, αφετέρου, κατέδειξε τη σημασία των ποιοτικών χαρακτηριστικών της, δηλαδή των ορίων, των όρων, των εξαιρέσεων, κ.λπ.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι στην Ελλάδα, που έχει ανάγκη τις ιδιωτικοποιήσεις και που πρόσφατα πέρασε τη φάση της ανακεφαλαιοποίησης του πιστωτικού συστήματος, είναι αναμενόμενη η ανάληψη  πρωτοβουλιών εκ μέρους των στελεχών, άρα και η αύξηση της ζήτησης της ασφάλισης αυτών.

Η ασφάλιση αυτή παρέχει κάλυψη έναντι απαιτήσεων τρίτων (μετόχων, πελατών, προμηθευτών, υπαλλήλων, κ.λπ.), που απορρέουν από λάθη ή παραλείψεις από αμέλεια κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Η κάλυψη περιλαμβάνει και τα σχετικά δικαστικά έξοδα υπεράσπισης έναντι των απαιτήσεων.

Στα πλαίσια του θεσμικού μου ρόλου ως προέδρου της Ε.Α.Ε.Ε. αλλά και με την εμπειρία της επαγγελματικής μου πορείας σε υψηλότατες θέσεις ευθύνης, θεωρώ ότι  προκειμένου οι ελληνικές επιχειρήσεις να προσελκύουν τα καλύτερα στελέχη της αγοράς, πρέπει αυτονόητα να παρέχουν και τις καλύψεις σωστά δομημένων συμβολαίων Αστικής Ευθύνης Στελεχών Διοίκησης.

Δρ. Αγλαΐα Πετσέτη, Client Director Aon Benfield Facultative, UK
Η Ασφάλιση Ευθύνης Στελεχών Διοίκησης είναι εργαλείο ανάπτυξης για τις επιχειρήσεις, όχι λευκή επιταγή

 
Οι πρώτες συζητήσεις για τις ευθύνες διοίκησης ξεκίνησαν στην Ευρώπη και στην Αμερική στα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ το D&O έκανε την εμφάνισή του ως ασφαλιστικό προϊόν το 1930. Ωστόσο, παραμένει ακόμα ένα από τα λιγότερο κατανοητά προϊόντα της ασφαλιστικής αγοράς διεθνώς. Ενώ η ουσία της κάλυψης είναι απλή, η πολυπλοκότητα του D&O έγκειται σε μια σειρά από τεχνικές λεπτομέρειες αλλά και στην ιδιότητά του να είναι όχι ένα στατικό αλλά ένα δυναμικό προϊόν, όπως ακριβώς δυναμικές είναι και οι επιχειρήσεις.

Το ασφαλιστήριο D&O μπορεί να το αγοράσει οποιαδήποτε επιχείρηση, για να προστατεύσει αυτομάτως όλα τα εκτελεστικά και μη μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της, τους διευθυντές και τα στελέχη της έναντι απαιτήσεων τρίτων που απορρέουν από πράξεις τους κατά την άσκηση των διοικητικών καθηκόντων τους.

Σαφέστατα οι πολυμετοχικές επιχειρήσεις, όσες έχουν αξίες διαπραγματεύσιμες σε χρηματιστήρια, οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί, οι μεγάλες ανώνυμες εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αλλοδαπές αγορές ή αυτές με έντονη δράση σε συγχωνεύσεις και εξαγορές διατρέχουν περισσότερους κινδύνους, κάτι που αποδεικνύεται και από την υψηλότερη ζήτηση της ασφάλισης D&O από οργανισμούς με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Παρόλο, όμως, που η έκθεση από εταιρεία σε εταιρεία μπορεί να είναι διαφορετικής κλίμακας, η ευθύνη  των διευθυντών και στελεχών και μάλιστα με την προσωπική τους περιουσία δεν περιορίζεται ούτε από το μέγεθος ούτε από το αντικείμενο της επιχείρησης. Με πιο απλά λόγια, τις ευθύνες που απορρέουν από τις πράξεις τους δεν μπορούν να τις αποφύγουν ούτε τα μέλη ΔΣ κολοσσιαίων επιχειρηματικών ομίλων, ούτε τα στελέχη Δημοσίου, ούτε ακόμη οι διαχειριστές μη κερδοσκοπικών οργανισμών.

Όσο αυτοί οι άνθρωποι έχουν καθήκοντα και υποχρεώσεις, όσο παίρνουν αποφάσεις που επηρεάζουν άλλους και όσο διαχειρίζονται κεφάλαια τρίτων, θα υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να δεχθούν αξιώσεις από εργαζόμενους για διακρίσεις ή παράνομες απολύσεις, από μετόχους και επενδυτές για κακοδιαχείριση ή παραπληροφόρηση, από κρατικούς φορείς για μη συμμόρφωση με το εκάστοτε νομοθετικό πλαίσιο, από ανταγωνιστές, από προμηθευτές, και γενικότερα από κάθε τρίτο πρόσωπο που θεωρεί ότι βλάφτηκε οικονομικά.  

Αγοράζοντας ένα ασφαλιστήριο D&O μεταφέρουν κατά κάποιο τρόπο αυτή την ευθύνη τους στην ασφαλιστική εταιρεία. Η τελευταία αναλαμβάνει την υποχρέωση να πληρώσει τόσο τη χρηματική αποζημίωση για τις εγερθείσες απαιτήσεις όσο και τις δαπάνες για την έρευνα, την υπεράσπιση και τον συμβιβασμό αυτών των απαιτήσεων για λογαριασμό των ασφαλισμένων. Ένα από τα σημαντικά πλεονεκτήματα του ασφαλιστηρίου ευθύνης στελεχών είναι ότι ανταποκρίνεται σε όλες αυτές τις έκτακτες και μη προβλέψιμες δαπάνες, οι οποίες συνήθως αντιστοιχούν σε διόλου ευκαταφρόνητα ποσά.

Ο κύριος στόχος της ασφάλισης D&O είναι η παροχή πλήρους ασφαλιστικής κάλυψης στα φυσικά πρόσωπα. Όπως απλά περιγράφει η Εικόνα 1, αν η επιχείρηση καλύψει η ίδια τα στελέχη της για μια εις βάρος τους απαίτηση, τότε η εταιρική περιουσία υφίσταται ζημία που πρέπει να “αποκατασταθεί” από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο (Κάλυψη Β).

Είναι όμως πιθανό η επιχείρηση να μην μπορεί να μεσολαβήσει, λόγω οικονομικής αδυναμίας, ή να μην της επιτρέπεται ή να μην καθίσταται εφικτό. Σε αυτή την περίπτωση ακολουθείται η ευθεία αποζημίωση (Κάλυψη Α). Το ασφαλιστήριο καλύπτει άμεσα τα στελέχη για την προσωπική ζημία που υφίστανται στο πλαίσιο τόσο της νομικής τους εκπροσώπησης και υπεράσπισης όσο και στο πλαίσιο της υποχρέωσής τους να αποζημιώσουν όσους έχουν ζημιώσει.

Δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες η επιχείρηση ως νομικό πρόσωπο συνενάγεται σε μια απαίτηση με τα στελέχη και τους διευθυντές της.  Το ασφαλιστήριο μπορεί να ανταποκριθεί και σε τέτοιες απαιτήσεις και να ορίσει ως Ασφαλισμένο και την επιχείρηση, συνήθως όμως περιοριστικά ως προς το όριο ευθύνης (με υπό όριο) και μόνο για εργατικές απαιτήσεις ή/και για απαιτήσεις που σχετίζονται με κινητές αξίες, κατόπιν πάντα συμφωνίας με την ασφαλιστική εταιρεία.

Η κατανόηση των όσων με συντομία περιγράψαμε είναι βασική τόσο για την εφαρμογή της απαλλαγής (δεν εφαρμόζεται στην κάλυψη Α) όσο και για  την σειρά καταβολής αποζημίωσης, αφού τα ασφαλιστήρια D&O έχουν ένα ανώτατο όριο μέχρι του οποίου ευθύνεται κατ’ έτος ο ασφαλιστής (για το σύνολο των καλύψεων, των επεκτάσεων και των εξόδων).

Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των ασφαλιστηρίων ευθύνης στελεχών είναι ότι ανήκουν στον τύπο “Claims Made”, είναι δηλαδή ασφαλιστήρια απαιτήσεων. Κατά συνέπεια, καλύπτονται απαιτήσεις οι οποίες εγείρονται εντός της περιόδου ασφάλισης ή της περιόδου γνωστοποίησης που την ακολουθεί και εφόσον η πράξη, το λάθος ή η παράλειψη που οδήγησε στην απαίτηση συνέβη είτε εντός της περιόδου ασφάλισης είτε μετά την ημερομηνία αναδρομικής ισχύος. Τα χρονικά όρια της κάλυψης περιγράφονται στην Εικόνα 2. Τόσο η αναδρομική περίοδος όσο και η περίοδος γνωστοποίησης ορίζονται στο ασφαλιστήριο συμβόλαιο κατά τη σύναψή του.

Η ημερομηνία αναδρομικής ισχύος της κάλυψης μπορεί να ταυτίζεται με την ημερομηνία έναρξης του πρώτου ασφαλιστηρίου. Ενδέχεται, όμως, να προηγείται αυτής κατά μερικούς μήνες, χρόνια ή ακόμη και να είναι απεριόριστη, ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε ασφαλισμένου αλλά και τους όρους που είναι σε θέση να αποδεχθεί η ασφαλιστική εταιρεία. Ομοίως και για την περίοδο γνωστοποίησης, μπορεί να διαρκεί μερικές μόνο μέρες από τη λήξη της περιόδου ασφάλισης ή να επεκτείνεται σε μερικά χρόνια. Όλες αυτές οι έννοιες είναι κρίσιμες τόσο κατά τη διαπραγμάτευση των όρων του ασφαλιστηρίου όσο και κατά τις ανανεώσεις του και πρέπει να αναλύονται με προσοχή, προκειμένου να αποφεύγονται κενά στην ασφάλιση, που μπορεί να προκύψουν κυρίως όταν αντικαθίσταται η ασφαλιστική εταιρεία που έχει αναλάβει τον κίνδυνο από κάποια άλλη ή όταν το ασφαλιστήριο διακόπτεται.

Ας αφήσουμε όμως τις τεχνικές λεπτομέρειες και ας επανέλθουμε σε κάτι που αναφέραμε προηγουμένως. Είδαμε ότι οι επιχειρήσεις δεν είναι άμεσα ασφαλισμένες για απαιτήσεις που εγείρονται εναντίον τους ή είναι περιοριστικά ασφαλισμένες. Γιατί τότε συμφωνούν να αγοράσουν και φυσικά να πληρώσουν μια ασφάλιση για τους ανθρώπους τους; Αυτό συμβαίνει επειδή η ασφάλιση D&O λειτουργεί και για τις ίδιες τις επιχειρήσεις ως ένα εργαλείο ανάπτυξης, αφού βοηθάει στην προσέλκυση ικανών στελεχών για να τις οδηγήσουν. Η νομοθεσία συνεχώς διευρύνει τις προσωπικές ευθύνες των στελεχών για διοικητικά λάθη και παραλείψεις, οι αρχές εταιρικής διακυβέρνησης και οι κανονισμοί διαφάνειας ενισχύονται και, μέσα σε όλα αυτά, τα στελέχη καλούνται να πάρουν μια σειρά αποφάσεων: από το να απολύσουν έναν εργαζόμενο μέχρι στο να προβούν σε μια μεγάλη εξαγορά.

Κάθε τέτοια απόφαση επηρεάζει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τις ζωές και την οικονομική κατάσταση λίγων, μερικών ή πολλών ανθρώπων. Ουσιαστικά η ασφάλιση D&O επιτρέπει σε όσους λόγω της θέσης τους παίρνουν τέτοιες αποφάσεις να αναπνεύσουν και, συνεπώς, να μπορούν ψύχραιμα να δράσουν, με γνώμονα το καλό του οργανισμού και όχι έντρομοι μπροστά στο ενδεχόμενο αξιώσεων βάσιμων ή (συχνά) αβάσιμων. Ο φόβος δρα ανασταλτικά σε όλους τους τομείς της ζωής και ο επιχειρηματικός κόσμος δεν αποτελεί εξαίρεση. Καμία επιχείρηση δεν μπορεί να εξελιχθεί, αν τα στελέχη της ζουν και δρουν σε καθεστώς πανικού.

Παρά τα αναμφισβήτητα οφέλη της, καμία άλλη ασφαλιστική κάλυψη δεν έχει δεχθεί τόση κριτική όσο το D&O, με πιο χαρακτηριστική τη θέση ότι δημιουργεί κίνητρα παράνομης ή ανήθικης συμπεριφοράς στη διοίκηση επιχειρήσεων. Την αντίληψη αυτή έρχεται να την καταρρίψει η ίδια η ασφαλιστική αγορά, αφού πρώτη από όλους είναι αυτή που “απεχθάνεται” την αντεπιλογή και τον ηθικό κίνδυνο. Αν το D&O είχε εξελιχθεί σε ένα μέσο για να νομιμοποιούνται παράνομες ενέργειες, οι ασφαλιστές θα σταματούσαν να το παρέχουν ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα το παρείχαν περιοριστικά και σε απαγορευτικό κόστος. Άλλωστε, η βασικότερη και πιο ξεκάθαρη εξαίρεση σε όλες τις ασφαλίσεις ευθύνης στελεχών είναι η εξαίρεση της απάτης, του δόλου και της παράνομης επίτευξης προσωπικού κέρδους, ενώ εξαιρούνται επίσης και οι γνωστές ή οι εκκρεμείς απαιτήσεις. Με λίγα λόγια, η ασφάλιση D&O μόνο λευκή επιταγή δεν μπορεί να θεωρηθεί. Επίσης, το D&O είναι ένα ασφαλιστικό προϊόν που διακρίνεται για το υψηλό επίπεδο underwriting, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται τόσο στην οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων όσο και στην εντιμότητα των αιτούντων της ασφάλισης.

Αρκετοί υποστηρίζουν, από την άλλη, ότι το D&O αποτελεί ένα περιττό έξοδο για τις επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα, όμως, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου τεχνοκράτες που καλούνται να διοικήσουν ή να συμβουλεύσουν ιδιωτικούς ή Δημόσιους οργανισμούς αρνούνται να αναλάβουν μια τέτοια θέση πριν εξασφαλίσουν την ύπαρξη επαρκούς κάλυψης της ευθύνης τους. Κατά συνέπεια, αν η ασφάλιση D&O δεν ήταν διαθέσιμη, οι επιχειρήσεις θα έπρεπε αναγκαστικά να αποθεματοποιούν κεφάλαια για να τα εκταμιεύσουν εκτάκτως σε μια μη προβλέψιμη μελλοντική χρονική στιγμή για την κάλυψη απαιτήσεων εις βάρος των στελεχών τους. Αυτό δεν είναι εφικτό ούτε για πολιτικούς λόγους αλλά κυρίως ούτε στο πλαίσιο της ορθής οικονομικής διαχείρισης. Θα ήταν πολύ δύσκολο να προϋπολογισθεί το ύψος των απαιτούμενων κεφαλαίων προς αποθεματοποίηση, αλλά και θα ήταν καταστροφικό να υπάρχει ένας κουμπαράς με κεφάλαια που δεν θα μπορούσαν να επενδυθούν για κανένα άλλο σκοπό. Η ασφάλιση λύνει τα χέρια των επιχειρήσεων, αφού μπορούν να μεταφέρουν τον κίνδυνο στους ασφαλιστές που, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία τα τελευταία χρόνια, έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν υψηλότατα όρια κάλυψης σε λογικά και κατά περιπτώσεις σε ιδιαιτέρως χαμηλά ασφάλιστρα, τα οποία μπορούν να ενταχθούν στον προϋπολογισμό των επιχειρήσεων ως σχετικά σταθερές δαπάνες.

Στην Ελλάδα η ασφάλιση ευθύνης στελεχών έφτασε με καθυστέρηση σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όμως, τα τελευταία χρόνια απασχολεί ιδιαίτερα τις ασφαλιστικές εταιρείες, τον ασφαλιστικό τύπο και κυρίως τα στελέχη και τους διευθυντές μικρών ή μεγάλων επιχειρήσεων σε όλους τους τομείς. Η ασφάλιση D&O πρέπει να εντάσσεται στην πολιτική διαχείρισης των κινδύνων του κάθε οργανισμού και να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο σχεδιασμό του προγράμματος. Η ασφάλιση ευθύνης στελεχών διοίκησης δεν υποκαθιστά κανένα άλλο ασφαλιστήριο γενικής αστικής ευθύνης και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα ακόμα ετήσιο συμβόλαιο. Πρέπει να έχει πορεία ετών μέσα σε μια επιχείρηση και να επανεξετάζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, καθώς όπως αρχικά επισημάνθηκε οι επιχειρήσεις ανήκουν σε ένα δυναμικό περιβάλλον και πολλά μπορεί να αλλάξουν κατά τη διάρκεια των χρόνων. Οι αλλαγές στην ιδιοκτησία, οι συγχωνεύσεις, οι αποχωρήσεις στελεχών, οι πτωχεύσεις, οι νέες νομοθεσίες, η δημιουργία νέων θυγατρικών, οι αυξήσεις κεφαλαίου, οι απολύσεις εργαζομένων επηρεάζουν και τις επιχειρήσεις αλλά και τις ασφαλίσεις. Επίσης, για τη σύναψη της ασφαλιστικής κάλυψης το ύψος των ασφαλίστρων δεν πρέπει να αποτελεί το μοναδικό κριτήριο. Μια απαίτηση μπορεί να είναι επίπονη και να έχει βάθος χρόνου, για αυτό και άλλοι παράγοντες, όπως η εμπειρία και η τεχνογνωσία των ασφαλιστικών εταιρειών και των διαμεσολαβητών, η φερεγγυότητά τους, η ανταπόκρισή τους στις ζημιές, είναι ουσιωδώς σημαντικοί.

Η οικονομική κρίση ευνοεί κατά κάποιον τρόπο την ανάδειξη της ασφάλισης ευθύνης στελεχών, καθώς η οικονομική στενότητα και ο ανταγωνισμός πιέζει τη διοίκηση των οργανισμών για τη λήψη ταχύτατων αποφάσεων, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί και στην αύξηση των απαιτήσεων. Στην ουσία το ίδιο το D&O έρχεται να αντιμετωπίσει μια κρίση στις επιχειρήσεις που ενισχύεται από την ανασφάλεια που αισθάνονται τα στελέχη μέσα σε αυτές. Η αύξηση της ζήτησης της κάλυψης σε όλο τον κόσμο είναι εμφανής, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα αυτό μάλλον δεν πρέπει να μας εκπλήσσει.     
{gallery}pinakes-grafimata/Asfalisi-D-O{/gallery}