Αντέχει ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής;

Editorial Μάρτιος 2019

Aνήκουμε σε εκείνους που ανέκαθεν ισχυριζόμαστε ότι οι Ασφάλειες δεν αγοράζονται, αλλά πωλούνται. Κατά καιρούς, βέβαια, αρθρώνονται από κάποιους ισχυρά αντεπιχειρήματα και εφαρμόζονται πρακτικές αλλά και “επενδύσεις” που αμφισβητούν έμπρακτα αυτή την πεποίθησή μας.

Ωστόσο, δυστυχώς γι’ αυτούς, ακόμα και στις υποχρεωτικές κατά νόμο ασφαλίσεις, οι πωλητές ασφαλειών, τα διαμεσολαβούντα πρόσωπα, είναι αυτά που επ’ αμοιβή ασχολούνται και κυριαρχούν στην παραγωγή τους!

Όλοι οι φορείς της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα, δηλαδή οι ασφαλιστικές εταιρείες, επιδιώκουν –και καλώς πράττουν– να είναι πολυκαναλικές. Δηλαδή, πέραν των δικτύων των ασφαλιστών, επιδιώκουν την αύξηση της παραγωγής τους και απευθείας, και μέσω τραπεζών, και μέσω online πλατφορμών, ακόμα και με γκισέ σε πολυκαταστήματα και super markets, για να αγοράζουν οι καταναλωτές ασφάλειες.

Παρόλα αυτά, δεν γνωρίζουμε καμία ασφαλιστική εταιρεία στον κόσμο, της οποίας η παραγωγή ασφαλίστρων από τα άλλα κανάλια να είναι υπέρτερη εκείνης που προέρχεται από τα δίκτυα των διαμεσολαβούντων.

Στις μέρες μας παρατηρούμε τεράστιες επενδύσεις ασφαλιστικών εταιρειών για να ανταποκριθούν στη νέα εποχή, την εποχή του digitalization. Επενδύσεις που δεν προλαβαίνουν να ολοκληρωθούν και ξεπερνιούνται από αυτή την ίδια την τεχνολογία!

Επενδύσεις που απαιτούν ανθρώπινο δυναμικό υψηλά και ακριβά εκπαιδευμένο, για να είναι ικανό να ανταποκριθεί, όμως και πάλι για έναν μικρό χρόνο, αφού οι αλματώδεις τεχνολογικές εξελίξεις γρήγορα το ξεπερνούν!

Από την άλλη, παρατηρούμε, κατά χρονικά κύματα, τις απεγνωσμένες προσπάθειες των τραπεζών να καρπωθούν τη ρευστότητα που εξασφαλίζουν οι ασφαλιστικές προμήθειες.

Προσπαθούν να πουλήσουν ασφαλιστικά προϊόντα από το γκισέ, δημιουργούν θυγατρικές πρακτορειακές ασφαλίσεων, αλλά και ασφαλιστικές εταιρείες, και μετά από λίγο –όσο το λίγο ορίζεται από το μακρύ χρόνο– ξεπουλάνε τα σχήματα ή ατονούν οι προσπάθειές τους.

Οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, στους οποίους εμείς συμπεριλαμβάνουμε και τους μεσίτες ναυτασφαλίσεων, και τους brokers έργων τέχνης, και τους συμβούλους ασφαλίσεων διαστημικών προγραμμάτων, που ποτέ και πουθενά δεν είναι ασφαλιστικές εταιρείες, κυριαρχούν και επιβεβαιώνουν ότι η ασφάλιση δεν αγοράζεται, αλλά πωλείται.

Τι είναι εκείνο που στις μέρες μας, εμείς τουλάχιστον και ειδικά για την ελληνική ασφαλιστική αγορά, βρίσκουμε παράλογο και καχύποπτα μας προβληματίζει;

Είναι, αφενός, οι ελάχιστες επενδύσεις των ασφαλιστικών εταιρειών στη δημιουργία νέων πωλητών ασφαλίσεων και, αφετέρου, η φροντίδα των εποπτικών αρχών να κατακλύζουν τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές με συνεχείς και απαιτητικές υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις λειτουργικές, θεωρητικές, κανονιστικές. υποχρεώσεις που επιφέρουν εξοντωτικές ποινές στους επαγγελματίες αυτούς, δυσθεώρητο κόστος στη λειτουργία τους και υπέρμετρη φορολόγηση των εισοδημάτων τους.

Η όλη αυτή προσπάθεια, που βαφτίζεται εξυγίανση της ασφαλιστικής αγοράς, ασφαλώς και μονίμως αφορά τα πρόσωπα. Δεν αφορά ούτε τις πλατφόρμες ούτε τις τράπεζες ούτε τα όποια άλλα κανάλια χρόνια τώρα ανεπιτυχώς επιδιώκουν να δημιουργήσουν, για να ανταγωνιστούν τους ανθρώπους, τους επαγγελματίες, δηλαδή τους διαμεσολαβούντες.

Με νόμους και διατάγματα, με κανονισμούς και οδηγίες, απαιτούν όλο και περισσότερα προσόντα από τους επαγγελματίες ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές τα κέντρα ρύθμισης της αγοράς, αλλά και οι ασφαλιστικές εταιρείες, χωρίς παράλληλα, με κάποια αντιστοιχία, να φροντίζουν για τη δημιουργία νέων επαγγελματιών ασφαλιστών.

Είναι περίεργο το ότι υποχρεώνουν τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή, που όχι μόνον πουλάει ασφάλειες και διαδίδει την ιδέα της ασφαλίσεως, αλλά και δημιουργεί την επόμενη γενιά των επαγγελματιών, σε αμοιβές μόνο επί προμηθεία. Επί προμηθεία φαινομενικά υψηλή, τόσο όσο ώστε να είναι “συκοφαντική” στα μάτια και στη λογική των καταναλωτών της ασφάλισης, όσο και υπέρμετρα βολική για να φορολογείται με παράλογους συντελεστές. Έτσι καθίσταται όμηρος εκ των πραγμάτων ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, συμφερόντων ξένων προς αυτόν.

Εάν αυτή είναι η πραγματικότητα και όχι δικός μας ισχυρισμός, τότε η ασφαλιστική βιομηχανία έχει αυτοκτονικές τάσεις. Τότε οι ασφαλιστικές εταιρείες ή, για να το πούμε καλύτερα, αυτοί που τις διοικούν δεν έχουν βρει τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή που να τους πείσει και να τους αποδείξει ότι η ασφάλιση ενέχει κοινωνική σκοπιμότητα, πέραν των αποτελεσμάτων που εισφέρει με τις επενδύσεις της, τις αποζημιώσεις της, τις θέσεις εργασίας και άλλα πολλά στο οικονομικό σύστημα.

Η ασφαλιστική αγορά της Ελλάδος, τα τελευταία πενήντα χρόνια, είχε κάποιες περιόδους που εξέθρεψε βάσιμες ελπίδες αλματώδους οικονομικής αναπτύξεως. Οι περίοδοι αυτές δεν υπήρξαν ικανές να ξεκολλήσουν την Ελλάδα από την ουρά της κατατάξεως ως προς τον δείκτη του ποσοστού των ασφαλίστρων επί του ΑΕΠ.

Αυτό και μόνο το γεγονός που λειτούργησε και δυστυχώς λειτουργεί ακόμα ως επιχείρημα, για να περιγράψει τις καλές προοπτικές που έχει ο κλάδος στη χώρα, μας υποχρεώνει να το θεωρήσουμε πλασματικό και μάλιστα αποπροσανατολιστικό, όπως ακριβώς και όλα εκείνα τα ποσοστά και τους δείκτες που αγνοούν τον άνθρωπο, τον επαγγελματία, τον ασφαλιστικό διαμεσολαβητή.

Η ασφαλιστική αγορά της Ελλάδος άφησε να δημιουργηθούν προσωπικότητες που ενέπνευσαν ελπίδα δημιουργίας και γρήγορα αυτές οι “προσωπικότητες” κρημνίσθηκαν, καταγγέλθηκαν, διώχθηκαν και στιγματίστηκαν. Αυτές και το έργο τους…!

Για πολλοστή φορά στα χρόνια που περιγράφουμε και βιώνουμε την ελληνική ασφαλιστική πραγματικότητα, η χώρα βαδίζει σε εκλογές. Η παρούσα Κυβέρνηση δηλώνει με έργα και λόγια ότι δεν την ενδιαφέρει η ιδιωτική ασφάλιση αλλά και σε πολλούς τομείς την ενοχλεί. Η Αντιπολίτευση επιθυμεί να καρπωθεί πελατειακά αυτούς που απογοητεύει η Κυβέρνηση, όχι για να τους αξιοποιήσει –διότι δεν ξέρει πώς–, αλλά για να την ψηφίσουν.

Οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές, τέλος, δεν είναι σε θέση ούτε να εκπροσωπηθούν ούτε να αναδειχθούν. Αρκούνται στις φρούδες ελπίδες μιας συγκυρίας, από την οποία προσδοκούν, ονειρεύονται θα λέγαμε, να δικαιωθούν.

Δεν είναι τυχαίο αλλά πολύ φοβούμεθα κατασκευασμένο το γεγονός ότι η Ένωση Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος υπονομεύθηκε και υπονομεύεται, και επιχειρείται, όπως ακριβώς και το κάθε μέλος της, να διασπαστεί και να αποπροσανατολιστεί. Από ποιους;

Εσείς, που διαβάσατε τα ανωτέρω και οι οποίοι βιώνετε την καθημερινή και αγωνιώδη προσπάθειά σας για το αποτέλεσμα, ας απαντήσετε.