IOBE: Δείκτες κόστους αποζημιώσεων μακροχρόνιων ασφαλιστικών νοσοκομειακών προγραμμάτων

Το διάστημα 2011 – 2017, το καθαρό κόστος κάλυψης αυξήθηκε κατά 31,8%, ενώ ο Ενιαίος Δείκτης Υγείας (ΕΔΥ) παρουσιάζει άνοδο 45,2%, όπως προκύπτει από τη μελέτη που εκπόνησε το Ίδρυμα Οικονομικών & Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) και η οποία παρουσιάστηκε σε συνέντευξη Τύπου σήμερα 7 Νοεμβρίου.

Το Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) δημιούργησε μια σειρά νέων δεικτών με σκοπό τον υπολογισμό και την παρακολούθηση του κόστους αποζημιώσεων που κατέβαλαν σε επίπεδο αγοράς οι ασφαλιστικές εταιρείες του κλάδου υγείας για τα μακροχρόνια ατομικά νοσοκομειακά προγράμματα.

Άνοδος παρατηρείται στη συχνότητα εμφάνισης ζημιάς στο σύνολο της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς αυτών των προγραμμάτων την περίοδο 2011-2014, ενώ το μέσο κόστος ζημιάς ενισχύθηκε από το 2014.

Ως αποτέλεσμα, το καθαρό κόστος κάλυψης αυξήθηκε κατά 31,8% το διάστημα 2011 – 2017 (από €415 το 2011 σε €547 το 2017), ενώ ο Ενιαίος Δείκτης Υγείας (ΕΔΥ), ο οποίος λαμβάνει υπόψη και την ηλιακή σύνθεση του χαρτοφυλακίου μακροχρόνιων νοσοκομειακών καλύψεων στην ελληνική αγορά, παρουσιάζει άνοδο 45,2% την ίδια περίοδο.[1]

Το χαρτοφυλάκιο, ωστόσο, των νοσοκομειακών προγραμμάτων εγγυημένης ανανεωσιμότητας μειώνεται διαχρονικά: από 711 χιλ. καλύψεις το 2011 σε 404 χιλ. καλύψεις το 2017, γεγονός που αντικατοπτρίζει και την τάση προώθησης στην αγορά μας ετησίως ανενεούμενων νοσοκομειακών προγραμμάτων.

Οι δείκτες που προέκυψαν από τη μελέτη του ΙΟΒΕ μας δείχνουν με σαφήνεια, πληρότητα και εγκυρότητα πώς διαμορφώθηκαν οι αποζημιώσεις που κατέβαλαν οι ασφαλιστικές εταιρείες της αγοράς μας για ισόβια νοσοκομειακά προγράμματα, το διάστημα 2011-2017.

Πρόκειται για κάτι πρωτοποριακό ακόμα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, που ενισχύει τη διαφάνεια του κλάδου υγείας, όπως τόνισε τόσο ο Γενικός Δ/ντής του ΙΟΒΕ και Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Νίκος Βέττας, όσο και ο Πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου.

Με αφορμή την παρουσίαση των εν λόγω δεικτών από το ΙΟΒΕ, ο κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, δήλωσε τα εξής:

«Σήμερα το ΙΟΒΕ παρουσίασε ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την ασφαλιστική αγορά υγείας, μία σειρά δεικτών που στοχεύουν στον απολογιστικό υπολογισμό και την παρακολούθηση του κόστους των αποζημιώσεων των μακροχρόνιων ασφαλιστικών νοσοκομειακών προγραμμάτων σε επίπεδο ασφαλιστικής αγοράς. Οι δείκτες αυτοί θα προσφέρουν χρήσιμη πληροφόρηση για την ετήσια πορεία του κόστους των αποζημιώσεων της συγκεκριμένης κατηγορίας προγραμμάτων. Ο τρόπος που θα χρησιμοποιηθεί το εργαλείο αυτό από κάθε ασφαλιστική επιχείρηση θα εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες, όπως η σύνθεση του χαρτοφυλακίου της, τα χαρακτηριστικά του κάθε προγράμματός της, τα αποτελέσματα αυτού, κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το εργαλείο αυτό θα ενισχύσει τη διαφάνεια στην ασφαλιστική αγορά υγείας, έναν τομέα ιδιαίτερα ευαίσθητο, που βρίσκεται ψηλά στις ασφαλιστικές επιλογές των πολιτών».

 Γιατί δεν είναι κατάλληλος ο ΔΤΥ της ΕΛΣΤΑΤ

Τον Απρίλιο του 2017, το ΙΟΒΕ δημοσίευσε μελέτη με αντικείμενο την εξέταση της καταλληλότητας του Δείκτη Τιμών Υγείας (ΔΤΥ) της ΕΛΣΤΑΤ, ως βάσης αναφοράς σχετικά με τις εξελίξεις των ασφαλίστρων και των αποζημιώσεων της ιδιωτικής ασφάλισης υγείας.

Από τη μελέτη προέκυψε ότι ο ΔΤΥ δεν είναι κατάλληλος για να αντιπροσωπεύει την εξέλιξη των δαπανών της ιδιωτικής ασφάλισης, καθώς δεν λαμβάνει υπόψη τη μεταβλητότητα του όγκου κατανάλωσης των ιατρικών υπηρεσιών και βασίζεται σε ειδική δειγματοληψία προϊόντων και υπηρεσιών που συχνά δεν καλύπτονται από την ιδιωτική ασφάλιση.

Ταυτόχρονα, στους δείκτες τιμών της ΕΛΣΤΑΤ δεν γίνεται διάκριση μεταξύ ιδιωτικών και δημόσιων νοσοκομείων, ενώ οι αποζημιώσεις από τα προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης αφορούν κυρίως στα ιδιωτικά νοσοκομεία που διαθέτουν πιο σύγχρονη, αλλά και ακριβότερη ιατρική τεχνολογία.

Στο πλαίσιο αυτό και με στόχο την ενίσχυση της διαφάνειας στην ασφαλιστική συμβατική σχέση, το ΙΟΒΕ ανέπτυξε μεθοδολογία ειδικών δεικτών, οι οποίοι μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία για την ετήσια παρακολούθηση και αποτύπωση της εξέλιξης του κόστους αποζημιώσεων ασφαλιστικών νοσοκομειακών προγραμμάτων σε επίπεδο αγοράς.

Τα ευρήματα της μελέτης του ΙΟΒΕ

Για τους σκοπούς της μελέτης συγκεντρώθηκαν στοιχεία από 14 ασφαλιστικές εταιρείες, οι οποίες καλύπτουν σχεδόν το σύνολο της αγοράς νοσοκομειακών ασφαλιστικών προγραμμάτων εγγυημένης ανανεωσιμότητας.

Το δείγμα στοιχείων περιλαμβάνει 605.371 εγγραφές αποζημιώσεων και 4.395.328 εγγραφές για τους ασφαλισμένους, σε ανωνυμοποιημένη μορφή, συνολικά για την περίοδο 2011-2017.

Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι η συχνότητα εμφάνισης ζημιάς στο σύνολο του χαρτοφυλακίου κινήθηκε ανοδικά την περίοδο 2011-2014, ενώ έκτοτε παραμένει σταθερή. Από την άλλη, το μέσο κόστος ζημιάς, ενισχύθηκε από το 2014, σημειώνοντας άνοδο της τάξης του 20% τη συγκεκριμένη περίοδο (2014-2017).

Αύξηση παρουσίασε και το καθαρό κόστος κάλυψης, κατά 31,8% το διάστημα 2011 – 2017. Ως αποτέλεσμα, ο Ενιαίος Δείκτης Υγείας (ΕΔΥ)[2] διαγράφει την τελευταία 7ετία έντονα ανοδική πορεία (2011-2017: 45,2%). Το 2017 η ετήσια άνοδος του ΕΔΥ άγγιξε το 2%.

Την ίδια περίοδο, ο Δείκτης Τιμών Υγείας της ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει σωρευτική μείωση κατά 2,8%. Συνεπώς, επιβεβαιώνεται και με πραγματικά στοιχεία το γεγονός ότι ο Δείκτης Τιμών Υγείας της ΕΛΣΤΑΤ δεν προσφέρει την κατάλληλη ένδειξη για την πραγματική εξέλιξη του κόστους κάλυψης των νοσοκομειακών προγραμμάτων εγγυημένης ανανεωσιμότητας που προσφέρονται στην ασφαλιστική αγορά στην Ελλάδα.

Συνοπτικά αποτελέσματα για το συνολικό χαρτοφυλάκιο

Πηγή: Ανάλυση ΙΟΒΕ.

Ολόκληρη η μελέτη του ΙΟΒΕ εδώ.

[1] Επισημαίνεται ότι οι δείκτες αφορούν στο επίπεδο της ασφαλιστικής αγοράς, ενώ οι αντίστοιχοι δείκτες των μεμονωμένων ασφαλιστικών προγραμμάτων που συνθέτουν το χαρτοφυλάκιο της αγοράς, στη βάση των διαφορετικών χαρακτηριστικών τους (παροχές, όρια παροχών, έκθεση στον κίνδυνο, ύψος αποζημιώσεων κλπ.) είναι αναμενόμενο να διαφέρουν των γενικών δεικτών που προέκυψαν από την παρούσα μελέτη.

[2] Ο Ενιαίος Δείκτης Υγείας που αναπτύχθηκε στη μελέτη του ΙΟΒΕ στηρίζεται στον υπολογισμό του καθαρού κόστους κάλυψης ανά ηλικία, το οποίο σταθμίζεται με βάση την έκθεση στον κίνδυνο ανά ηλικία.