Η …κρίση ξυπνάει τον αγωγιάτη! Αγωγιάτης είναι ο Διαμεσολαβητής!

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να επαινέσουμε, για μια ακόμη φορά, τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές.

Η παρουσία τους είναι η μοναδική ίσως σταθερά του Θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης. Σταθερά, που ενισχύει ηθικά το Θεσμό και επιτρέπει στους Φορείς να προσφέρουν και να αντλούν οφέλη.
Όλα αυτά και πολλά άλλα, που κατά καιρούς έχουμε υποστηρίξει, δικαιώνονται, μέσα στους πολύ δύσκολους καιρούς της οικονομικής κρίσης, με τις πρωτοποριακές εκδηλώσεις της 4ης Νοεμβρίου στην Αθήνα και εκείνης της 11ης Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.

Ο κ. Δημήτρης Γαβαλάκης, η κα Ελένη Γρυπάρη, ο κ. Γιώργος Καραβίας, η κα Δήμητρα Λύχρου, η κα Όλγα Νικολαΐδη, ο κ. Αλέξανδρος Ραφαηλίδης και ο Γενικός Γραμματέας του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, με κορυφαίο πυλώνα την Ένωση Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών Ελλάδος, καλούν σε «διάλογο εφ’ όλης της ύλης» ασφαλιστές και διαμεσολαβητές.

Είναι μια λαμπρή πρωτοβουλία, που αγκαλιάστηκε και από τις ασφαλιστικές εταιρείες, και αποδεικνύει ποια είναι η ατμομηχανή της ασφαλιστικής μας βιομηχανίας.
Ο καθηγητής κ. Μιλτιάδης Νεκτάριος, Πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Ασφαλιστικών Σπουδών, με την κορυφαία των πωλήσεων –όχι μόνο στην Ελλάδα–, κα Σοφία Ρατσιάτου, της ING, γιορτάζουν στη Θεσσαλονίκη την Ημέρα της Ιδιωτικής Ασφάλισης. Συμπαραστάτες τους, το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης (βλέπε και εδώ Χατζηθεοδοσίου).

Πορεύονται, λοιπόν, εν μέσω κρίσης οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές και μιλάνε για το Θεσμό, και προσελκύουν ανθρώπους στο επάγγελμα, και ανεβάζουν το γόητρο και την εικόνα του Ασφαλιστή.

Πάντων μέτρον άνθρωπος!
Και οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές μπορεί να μην έχουν ως άτομα το brand name των χρηματοοικονομικών γιγάντων που έχουν οι εταιρείες. Διαθέτουν, όμως, ψυχή και την προσφέρουν στο επάγγελμά τους.
Έτσι εμείς νομίζουμε…

Aυτό που θυμόσοφα λέγεται, ότι δηλαδή το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, ταιριάζει γάντι για την Εποπτεύουσα Αρχή της Τράπεζας της Ελλάδος.

Από τη μια, εισπράττουμε κολακευτικά σχόλια για τα κλιμάκια που διενεργούν ελέγχους –και μάλιστα εξονυχιστικούς– σε πρακτορειακές και μεσιτικές εταιρείες και, από την άλλη, αρνητικά σχόλια, που εγγίζουν τον καγχασμό, για τη στρατηγική της υπερβολής που διέπει τις κανονιστικές διατάξεις, οι οποίες αφορούν τόσο τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές όσο και τις ασφαλιστικές εταιρείες.
Οι ελεγχόμενοι πράκτορες και μεσίτες ασφαλίσεων υποδέχονται στους χώρους τους ελεγκτές που ξέρουν τη δουλειά τους και ζητούν στοχευμένα στοιχεία, επιδεικνύοντας άψογη συμπεριφορά και διάθεση συνεργασίας.
Την ίδια στιγμή, όμως, τόσο οι ασφαλιστικοί διαμεσολαβητές όσο και οι ασφαλιστικές εταιρείες “βομβαρδίζονται” από την Εποπτεύουσα Αρχή με πράξεις-αποφάσεις του τύπου, «Ρύθμιση θεμάτων διοικητικής και λογιστικής οργάνωσης των ασφαλιστικών επιχειρήσεων» και «Κανόνες συμπεριφοράς (αντ)ασφαλιστικών διαμεσολαβητών», που και ιδιαίτερα απαιτητικές και κοστοβόρες είναι, αλλά και καθόλου ρεαλιστικές ως προς το επιχειρείν.
Η Εποπτεύουσα Αρχή εμφανίζεται με δύο πρόσωπα: εκείνο του ασυζητητί γνωρίζω, διατάσσω και επιβάλλω και εκείνο του ελέγχω τηρώντας τους κανονισμούς και εφαρμόζοντας ισονομία.
Η διοίκηση της Εποπτείας εμφανίζεται φοβικά αντιεπικοινωνιακή και πολλές φορές κοινωνικά ανάγωγη, ενώ τα στελέχη εμπνέουν το σεβασμό χωρίς να υποχωρούν σε συμβιβασμούς.
Αυτά εισπράττουμε, αυτά καταθέτουμε.