Επιστρέφουν στις Αντασφάλειες;

Στο παρελθόν εγκατέλειψαν την αντασφαλιστική δραστηριότητα. Σήμερα όμως, επιδιώκοντας τη διαφοροποίηση αλλά και πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές που έχτισαν οι αντασφαλιστές, κάποιοι μεγάλοι ασφαλιστές αλλάζουν ρότα. Θα κερδίσουν, άραγε, το στοίχημα της διαχείρισης των ευμετάβλητων κινδύνων; Η ιστορία της αγοράς αντασφάλισης δείχνει ότι το σενάριο δεν εκτυλίσσεται πάντα όπως το έχεις προβλέψει…

Σε πρόσφατο τεύχος του Intelligent Insurer διαβάσαμε το πολύ ενδιαφέρον θέμα σχετικά με το μεγάλο στοίχημα των ασφαλιστικών ομίλων AIG και ΑΧΑ, που αποφάσισαν τη μεγάλη στροφή στη στρατηγική τους, αγκαλιάζοντας εκ νέου την αντασφαλιστική αγορά.

Οι παλιότεροι θα θυμούνται ίσως πως στις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 ήταν συνήθης πρακτική για τους ασφαλιστικούς οργανισμούς να έχουν τον δικό τους αντασφαλιστικό βραχίονα, ως μέσο διαφοροποίησης των κινδύνων αλλά και επίτευξης καλύτερης τιμολόγησης. Αυτό, στα χρόνια που ακολούθησαν, ατόνησε, καθώς οι μέτοχοι των ασφαλιστικών επιχειρήσεων ζητούσαν σταθερά, προβλέψιμα κέρδη και η αντασφαλιστική δραστηριότητα δεν μπορούσε να τα εγγυηθεί.

Οι πρόσφατες όμως εξαγορές της XL Group από την AXA (μια κίνηση που άλλαξε την εστίαση του ομίλου από Ασφαλίσεις Ζωής και Αποταμιεύσεων σε Περιουσίας και Ατυχημάτων) και της Validus Holdings από την AIG (κίνηση που άνοιξε για την AIG τον δρόμο προς τις αντασφάλειες και την αγορά των Lloyd’s) δείχνουν πως για κάποιο λόγο η αγορά της αντασφάλισης έχει γίνει και πάλι ελκυστική για ορισμένους ασφαλιστικούς κολοσσούς.

Πώς δικαιολογείται αυτή η στροφή σε μια αγορά που είναι, ούτως ή άλλως, κυκλική σε πολλές εκφάνσεις της;

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι, στα χρόνια που μεσολάβησαν, η αγορά έχει εξελιχθεί τόσο ώστε σήμερα μια ασφαλιστική εταιρεία είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα τα τεχνικά ζητήματα, μέσω προηγμένων τεχνικών ποσοτικοποίησης. Η πρόκληση για τις διοικήσεις, σήμερα, ισχυρίζονται πως βρίσκεται στην ικανότητά τους να διαχειριστούν το χαρτοφυλάκιο και να επιδείξουν ευελιξία στη χρήση των μεγάλων ισολογισμών. Υπάρχει επίσης η άποψη ότι οι παράγοντες που κυρίως συνηγορούν στο να επιστρέψουν οι ασφαλιστές στις αντασφάλειες είναι, αφενός, η πρόσβαση στα εναλλακτικά κεφάλαια που έχουν εισρεύσει τα τελευταία χρόνια στην αντασφαλιστική αγορά και, αφετέρου, η εξελιγμένη κατανόηση των κινδύνων που έχει αναπτύξει η βιομηχανία.

Βέβαια, οι διοικητικές ομάδες των εταιρειών θα πρέπει να δώσουν αρκετές εξηγήσεις στους μετόχους τους, ως προς τους κινδύνους που αναλαμβάνουν και το σκεπτικό πίσω από τις επιλογές τους, αλλά ειδικά για τους μεγάλους οργανισμούς, τα οφέλη φαίνεται πως μπορεί να είναι σημαντικά.

Όπως επισημαίνει στο δημοσίευμα στέλεχος της ασφαλιστικής αγοράς, οι μεγαλύτερες εταιρείες έχουν τη δυνατότητα και να αναλάβουν το ρίσκο της μεταβλητότητας αλλά και να αποκτήσουν πρόσβαση στις χρηματαγορές, με άλλα λόγια και να πάρουν ό,τι θέλουν ως προς τους κινδύνους αλλά και να αντισταθμίσουν μέρος αυτών.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την AIG: έχει έναν τεράστιο ισολογισμό και μπορεί να κρατήσει η ίδια μεγάλο μέρος των κινδύνων. Τώρα, έχοντας ένα κανάλι πρόσβασης στις κεφαλαιαγορές μέσω της AlphaCat, μπορεί να αναλάβει ακόμα περισσότερο κίνδυνο και να εκμεταλλευτεί αυτή την πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές με τρόπο που δεν θα μπορούσε να το κάνει πριν. Μπορεί να “πακετάρει” τους κινδύνους και να διαχωρίσει όποιον δεν ανταποκρίνεται στο προφίλ κινδύνων που επιθυμεί.

Θα ακολουθήσουν και άλλες εταιρείες στον δρόμο που χάραξαν η ΑΧΑ και η AIG;
Οι εκτιμήσεις στελεχών της αγοράς είναι θετικές. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με μια αλλαγή στη στρατηγική κυρίαρχων παικτών της αγοράς και αυτό είναι κάτι που δεν επιτρέπεται να αγνοηθεί, καθώς πρόκειται για μια αγορά στην οποία οι παίκτες συχνά ακολουθούν τις συνήθειες αγέλης…