Χ. Κατσάκος: Πού είναι η αξιοπρέπεια, φίλε αγρότη;

Φυσικές καταστροφές, ζημιές, επιδόματα, αγρότες και όχι μόνον…

50 χρόνια παρουσίας στην ασφαλιστική αγορά έκλεισε ο κ. Χρήστος Κατσάκος, τον Νοέμβριο του 2023. Αν και έχει συνταξιοδοτηθεί, συνεχίζει να είναι ενεργός στον χώρο, με την ιδιότητα πλέον του διαμεσολαβούντος. Όπως λέει, «το μικρόβιο των ασφαλίσεων, “η πετριά” που έχω φάει, δεν φεύγει, παρά τα 75 χρόνια μου».
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, με αιτήματα αποζημιώσεων και για ζημιές από φυσικές καταστροφές, ήταν η αφορμή που τον έκανε να καταγράψει τις σκέψεις του, γλαφυρά και παραστατικά, και να μας αποστείλει το ακόλουθο κείμενο:

Αφορμή γι’ αυτά τα οποία θα διαβάσετε στη συνέχεια είναι οι κινητοποιήσεις των αγροτών και τα αιτήματά τους, μεταξύ των οποίων φέτος είναι και οι αποζημιώσεις λόγω φυσικών καταστροφών.

Φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες) υπήρχαν πάντοτε (από την εποχή του Νώε) και θα υπάρχουν και στο μέλλον με μεγαλύτερη ένταση (πλημμύρες), σύμφωνα με τους επιστήμονες, λόγω της κλιματικής αλλαγής και του φαινομένου του θερμοκηπίου, για τα οποία ακούμε και διαβάζουμε, και τις συνέπειες των οποίων ζούμε πλέον καθημερινά.

Παίρνω βέβαια πολύ σοβαρά υπόψη τις διαπιστώσεις των επιστημόνων, ότι οι αγελάδες και τα εκτρεφόμενα ζώα γενικότερα ευθύνονται για το 14,5% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, λόγω της παραγωγής μεθανίου κατά τη διαδικασία της πέψης τους. Μα οι αγελάδες πάντοτε ρεύονταν και θα συνεχίσουν να ρεύονται… Δεν είναι αυτοκίνητο, για να του βάλεις υβριδικό ή ηλεκτρικό κινητήρα, ούτε φουγάρο βιομηχανίας, για να του βάλεις φίλτρο!

Για να σοβαρευτώ λίγο…

Η κλιματική αλλαγή είναι γεγονός και επηρεάζει σίγουρα όλο τον πλανήτη^. το διαπιστώνουμε πια πολύ συχνά. Οι βροχοπτώσεις δεν είναι πλέον όπως παλαιότερα^. έχουν μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στη Γερμανία, στη Θεσσαλία και αλλού ανά τον κόσμο. 

Αποτελέσματα των φυσικών καταστροφών (πλημμύρες) είναι οι ζημιές σε εγκαταστάσεις, εξοπλισμό και καλλιέργειες. Αυτή τη φορά, μεταξύ των αιτημάτων των αγροτών είναι και οι αποζημιώσεις για τις φυσικές καταστροφές.

Η Πολιτεία, το Κράτος, όπως πάντα θα μοιράσει επιδόματα με χρήματα των φορολογουμένων. Τα επιδόματα σίγουρα δεν θα καλύπτουν απόλυτα τις ζημιές. Οι πολίτες (φορολογούμενοι), οι οποίοι επιβαρύνονται τελικά με το κόστος των επιδομάτων, δυσφορούν.

Έχουμε, λοιπόν, αγρότες (παθόντες) μη ευχαριστημένους απόλυτα. Έχουμε τους πολίτες (φορολογουμένους) που λένε «γιατί να πληρώσω εγώ το μάρμαρο;». Έχουμε και λοιπούς, πλέον των αγροτών, παθόντες, οι οποίοι μπορούν να διαμαρτυρηθούν και να πάρουν και αυτοί κάποιο επίδομα –πάντοτε εις βάρος των φορολογουμένων.

Όλα αυτά φυσικά συμβαίνουν διότι τα ακίνητα και κινητά περιουσιακά μας στοιχεία δεν είναι ασφαλισμένα, έναντι των βασικών και απαραίτητων πλέον κινδύνων πυρκαγιάς, σεισμού και φυσικών καταστροφών.

Μόνοι ωφελημένοι, σε περίπτωση ζημιάς, οι δανειολήπτες πιστωτικών ιδρυμάτων, λόγω του υποχρεωτικού της ασφαλίσεως.

Όλοι εμείς, οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, γνωρίζουμε πολύ καλά τη χρησιμότητα της ασφαλίσεως και είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι πρέπει να διαδώσουμε τον θεσμό των ασφαλίσεων.

Ο κόσμος όμως, δυστυχώς, παρά τις διαπιστώσεις περί κλιματικής αλλαγής και φαινομένου του θερμοκηπίου και των συνεπειών τους, δεν βλέπει την ασφάλιση ως λύση ή έστω κάποια λύση του πιθανού μελλοντικού του προβλήματος (ζημιά).

Ο κόσμος πιστεύει ότι δεν θα συμβεί σε αυτόν. Ο κόσμος πιστεύει ότι είναι πολλά τα λεφτά (ασφάλιστρα) που θα πληρώνει. Όλοι μαζί πιστεύουν ότι το κράτος πατερούλης θα έλθει αρωγός με τη μορφή επιδομάτων και θα αποκαταστήσει, έστω και μερικώς, τις ζημιές.

Έτσι, λοιπόν, ο κατά τα άλλα συμπαθής αγρότης, λέει, πονηρά σκεπτόμενος: «Καταστράφηκε το τρακτέρ. Το αγόρασα πριν πέντε χρόνια 100. Δούλεψε πέντε χρόνια και έκανα μια απόσβεση. Θα μου δώσει ο πατερούλης επίδομα, θα βάλω και κάτι και θα πάρω καινούργιο».

Αυτός ο αγρότης είναι το ίδιο πρόσωπο, το οποίο, όταν είχε αγοράσει το τρακτέρ, είχε απορρίψει πρόταση του ασφαλιστή του να καλύψει το τρακτέρ για φυσικές καταστροφές: «Άει, ρε, για να κονομήσεις ησύ! Δεν παθαίνει τίποτα το δκό μου του τρακτέρ! Φτιάξ’ τού πιο φτηνό…».

Και πού είναι η αξιοπρέπεια, ρε φίλε αγρότη;

Είναι αξιοπρέπεια να είσαι στα “κάγκελα” και να απαιτείς επιδόματα από τους συνανθρώπους σου; Επιδόματα για τα περιουσιακά σου στοιχεία, τα οποία εσύ ο ίδιος δεν εκτιμάς και δεν σέβεσαι τους κόπους σου για την απόκτησή τους!

Δεν ανακαλύπτω την πυρίτιδα, αλλά η λύση βρίσκεται στην ασφάλιση. Και ίσως η πολιτεία θα πρέπει διά νόμου και με κάποια κίνητρα να υποχρεώνει τους πολίτες στην ασφάλιση των περιουσιακών τους στοιχείων, έναντι των κινδύνων των φυσικών καταστροφών.

Και όταν λέμε κίνητρα, δεν εννοούμε την έκπτωση του καλοδεχούμενου μεν, αλλά αστείου ποσού του 10% στον ΕΝΦΙΑ. Το αστείο του 10% θα το διαπιστώσουμε όταν στο τέλος του χρόνου κάνουμε λογαριασμό και δούμε πόσο μεταβλήθηκε το ποσοστό των ασφαλισμένων κατοικιών. 

Το θέμα, φυσικά, δεν είναι μόνον οι κατοικίες. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος γενικότερα, και όχι μόνον οι αγρότες, θα πρέπει να δει την ασφάλιση των περιουσιακών του στοιχείων ως λύση του προβλήματος των ζημιών από φυσικές καταστροφές.

Έτσι, λοιπόν, φίλε αγρότη, χωρίς να χρειάζεται να κλείσεις δρόμους, χωρίς να χρειάζεσαι πατρονάρισμα από κόμματα και βουλευτές και, το κυριότερο, χωρίς να επιβαρύνεις τους συνανθρώπους σου με το κόστος των επιδομάτων τα οποία θα λάβεις, αλλά με αξιοπρέπεια, να αποζημιωθείς για τη ζημιά σου και να συνεχίσεις τη ζωή σου.

Αξιοπρέπεια… Δεν γνωρίζω αν είναι στο DNA του ανθρώπου, αλλά σίγουρα είναι θέμα παιδείας. Είναι θέμα οικογένειας και Πολιτείας, με την ευθύνη να βαρύνει και τους δύο.

Κανείς από τους δύο δεν έχει ελαφρυντικά για την έλλειψη παιδείας. Φυσικά, δεν έχουν ελαφρυντικά ούτε οι ασφαλιστικές εταιρείες ούτε οι διαμεσολαβούντες, οι οποίοι δεν κάνουν κάτι για να προαγάγουν τον θεσμό των ασφαλίσεων. Καλό θα ήταν κάποια στιγμή και οι τρεις προαναφερθέντες, από κοινού και με διάφορους επικοινωνιακούς τρόπους να εργασθούν, για να προαχθεί ο θεσμός των ασφαλίσεων. Και τα ασφαλιστήρια θα έλθουν σίγουρα μετά. Εκτός και αν η κατάσταση εξυπηρετεί και το κράτος και τους αγρότες (γενικώς παθόντες) και το σύστημα.

Ο αγρότης μεγαλοποιεί τη ζημιά, τα κόμματα σιγοντάρουν και προσπαθούν να μαζέψουν ψηφαλάκια, αλλά εμείς τελικά πληρώνουμε τα κάθε είδους επιδόματα.

Φαντασθείτε τώρα τον αγρότη, τον αξιοπρεπή αγρότη, ο οποίος έχει ασφαλισμένα τα ακίνητα και κινητά περιουσιακά του στοιχεία όπως πρέπει. Ενημερώνει τον ασφαλιστή του, τον συνδράμει ώστε να ολοκληρωθεί ο φάκελος και εισπράττει την αποζημίωσή του. Έτσι απλά, χωρίς κάγκελα, χωρίς απειλές, χωρίς παρακάλια και, προπάντων, χωρίς να επιβαρυνθούν οι λοιποί φορολογούμενοι.

---

Ακολουθήστε την Ασφαλιστική Αγορά στο Google News