Ασφαλιστικό: Είμαστε στο …και πέντε κι ακόμα συζητάμε…

Η κρίση οδήγησε το Ασφαλιστικό σε αδιέξοδο ή το Ασφαλιστικό προκάλεσε την κρίση;

Όποια κι αν είναι η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, γεγονός είναι ότι η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο …και πέντε και, αν δεν υπάρξει ουσιαστικός διάλογος και πραγματική συναίνεση, ώστε να βρεθεί μια ουσιαστική λύση για το πρόβλημα που δεκαετίες τώρα επιμένει να αγνοεί η ελληνική κοινωνία, οι νεότερες γενιές δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουν ποτέ σύνταξη. Κι αυτό παρόλο που θα κληθούν να επωμιστούν όλα τα βάρη που προκύπτουν τόσο από τα ελλείμματα του ασφαλιστικού συστήματος όσο και από το χρέος της χώρας.

Αυτό είναι το συμπέρασμα της ενδιαφέρουσας συζήτησης που διοργάνωσε το ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και το Friedrich Ebert Stiftung, στις18 Ιανουαρίου, με θέμα: «Ασφαλιστικό: Δικαιοσύνη και πραγματισμός».

Η Πρόεδρος του Δικτύου, κα Άννα Διαμαντοπούλου, ο Καθηγητής και πρώην Υπουργός, κ. Τάσος Γιαννίτσης, η κα Elsa Fornero, Οικονομολόγος, καθηγήτρια Κοινωνικών Ασφαλίσεων στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο και πρώην υπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικής Πολιτικής της Ιταλίας, ο Karl Hinrichs, Καθηγητής στο Κέντρο για την έρευνα της κοινωνικής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, κ. Μιλτιάδης Νεκτάριος, και ο πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, κ. Γιώργος Βερνίκος, που συμμετείχαν στη συζήτηση, υπερασπίστηκαν την ανάγκη για διάλογο και συναίνεση, προκειμένου να βρεθεί μία λύση που θα κάνει το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας βιώσιμο σε βάθος χρόνου και δεν θα καταδικάσει τις επόμενες γενιές.

Τι είπαν μεταξύ άλλων;

Άννα Διαμαντοπούλου: «Χρειάζεται μία πραγματική μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού συστήματος, που θα αποτελούσε καταλυτικό στοιχείο για την αξιοπιστία της χώρας, την αναπτυξιακή της πορεία και κυρίως τη δικαιοσύνη».

Τάσος Γιαννίτσης: «Χρειάζεται μια νέα Κοινωνική Συμφωνία, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συλλογική αναγνώριση λαθών, συλλογική αντίληψη για τις νέες επιλογές και, πάντως, με ορίζοντα όχι τα δύο ή τρία χρόνια, αλλά ένα σημαντικά μεγαλύτερο βάθος χρόνου».

Elsa Fornero: «Οι συντάξεις δεν εξαρτώνται πλέον από τη γενναιοδωρία των πολιτικών, αλλά αφορούν άμεσα τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να ενημερωθούν και να σταθμίσουν με ρεαλισμό τα δεδομένα, τις συνθήκες και τα οφέλη της μεταρρύθμισης».

Karl Hinrichs: «Οι εμπνευστές της μεταρρύθμισης στη Γερμανία μάλλον φάνηκαν υπεραισιόδοξοι, αφού η οικονομική κρίση αλλά και η αμφιβολία του κατά πόσο ένα ιδιωτικό συμβόλαιο θα απέδιδε τα αναμενόμενα εμπόδισαν τον κόσμο να στραφεί στην ιδιωτική ασφάλιση».

Μιλτιάδης Νεκτάριος: «Το σύστημα συντάξεων δεν πρέπει να σχεδιάζεται ερήμην της οικονομίας. Η πρόταση της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό είναι άδικη για τις νεότερες γενιές, επειδή τις επιβαρύνει με μεγάλες εισφορές».

Γιώργος Βερνίκος: «Η μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό θα συνεισφέρει στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Αν δεν έχεις ανταγωνιστική οικονομία, ανακυκλώνεις την κρίση».

Περισσότερα για την ενδιαφέρουσα συζήτηση στην έντυπη έκδοση της «Α.Α.».