Συντάκτης …σε καραντίνα!

«Θεέ μου μη μου δώσεις όσα μπορώ να αντέξω», έλεγε η γιαγιά μου. Ο παππούς μου από την άλλη, εκ πεποιθήσεως αγνωστικιστής (άθεο, τον αποκαλούσε η γιαγιά και άναβε ο καβγάς μεταξύ τους) πίστευε ότι εκ φύσεως ο άνθρωπος έχει αστείρευτες αντοχές να αντιπαλεύει τα δύσκολα, να πέφτει και να ξανασηκώνεται, να νικά ή και να ηττάται, αλλά να συνεχίζει.

Τούτες τις μέρες που οι ζωές μας μπήκαν σε αναμονή εξαιτίας του κορωνοϊού, που δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει, που χάνουμε το κουράγιο μας, μας τη δίνει η κλεισούρα στο σπίτι, μπουχτίσαμε τη μονοθεματική ειδησεογραφία, φοβόμαστε με δυο λόγια για το αύριο, τους σκέφτομαι συχνά τον παππού και τη γιαγιά. Αν ήταν αναγκασμένοι να μείνουν οι δυο τους στο σπίτι, όπως τώρα καλή τους ώρα οι γονείς μου, θα είχαν βάλει φωτιά και θα το είχαν κάψει με τους καβγάδες τους. Το σκέφτομαι και γελώ! Πάντα μου προκαλούσαν γέλια οι καβγάδες τους…

Από την άλλη, φέρνω στο νου μου την άποψή τους για τις εκ θεού ή εκ φύσεως αντοχές του ανθρώπου. Τους βλέπω να γεννιούνται μέσα σε έναν πόλεμο, να γεννούν παιδιά σε έναν δεύτερο, να περνάνε φτώχια, αρρώστιες, να βιώνουν θανάτους αγαπημένων τους και να συνεχίζουν. Εκείνη αντλώντας δύναμη από τον θεό. Εκείνος, ως άλλος Ανταίος, από τη γη.

Και σκέφτομαι…

Θα μας κάνει καλά ένα τόσο δα, αόρατο πραγματάκι;

Όχι! Ψυχή βαθιά, αγαπημένοι μου! Θα τα καταφέρουμε! Έχει αντοχές ο άνθρωπος, άγνωστες, κρυμμένες, αλλά υπάρχουν. Αναζητήστε τες…

Στον θεό (αλλά προς θεού μακριά από τις εκκλησίες και τα τζαμιά)

Στη φύση (αλλά μην ξεχύνεστε ομαδόν στις παραλίες και στα βουνά, παίζοντάς το μικροί εξερευνητές)

Στους αγαπημένους σας (καβγαδίστε, μέσα στο πρόγραμμα είναι και οι καβγάδες, μόνο μην ξεχάσετε μετά να χαμογελάσετε και να αγαπηθείτε από την αρχή)

Σε ένα καλό βιβλίο ή μια καλή ταινία (που θα σας ταξιδέψει, σε όλα εκείνα τα μέρη που δεν μας επιτρέπεται –ποιος ξέρει για πόσο;– να πάμε).

Στον εαυτό σας (γνωρίστε τον και αλλάξτε τον. Πονάει η αυτογνωσία και η αλλαγή είναι επίσης επώδυνη, αλλά όποιος τα καταφέρει, μόνο κερδισμένος θα βγει).

Ακολουθήστε τις οδηγίες των ειδικών, αλλά μείνετε μακριά από τις συνεχείς, τοξικές πολλές φορές, για την ψυχική μας υγεία, ενημερώσεις.

Θα μου πείτε τι μου ήρθε και το παίζω ξαφνικά ψυχολόγος; Πιάσε τέχνη και άστηνε, δεν λένε; Είπα επιτέλους να αξιοποιήσω τις σπουδές ψυχολογίας!

Η αλήθεια βρίσκεται αλλού…

Βαρέθηκα να αναπαράγω ειδήσεις που όλες στρέφονται γύρω από τον κορωνοϊό. Η υφέρπουσα υποχονδρίασή μου έχει πιάσει κόκκινο!

Δεν έχω καμία όρεξη, το ομολογώ, να σηκώσω το τηλέφωνο –αν και ακόμα δίνω το παρών στις εργασιακές μου Θερμοπύλες– και να σας ρωτήσω για τις δικές σας επαγγελματικές-οικονομικές ανησυχίες και τους προβληματισμούς, για τους επαγγελματικούς προγραμματισμούς που ανατράπηκαν (άλλωστε, με έναν ελεύθερο επαγγελματία στο σπίτι τους γνωρίζω από πρώτο χέρι).

Νιώθω τη ζωή μου, όπως και εσείς φαντάζομαι τη δική σας, να βρίσκεται σε αναμονή! Πόσο θα διαρκέσει αυτή η κατάσταση δεν ξέρω. Τι θα αφήσει πίσω της πάλι δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω, είναι ότι είμαστε άνθρωποι και, είτε εκ φύσεως είτε με τη βοήθεια του θεού, αντέχουμε! Και θα αντέξουμε και αυτή τη φορά.

Πιστέψτε το! Και ….Μείνετε σπίτι! (αφήνοντας όλους εκείνους που πρέπει να βγουν από το σπίτι -γιατρούς, νοσηλευτές, εργαζόμενους στην τροφοδοσία και τον επισιτισμό, κ.λπ.- να κάνουν πιο εύκολα και με λιγότερο κίνδυνο, όσο αυτό είναι δυνατό, τη δουλειά τους).

Αύριο, όταν βγούμε από αυτή την περιπέτεια –ίσως λίγο καλύτεροι ως άνθρωποι, ίσως λίγο πιο ώριμοι και με πιο σωστές προτεραιότητες– θα σηκώσουμε πάλι τα μανίκια και θα τα φτιάξουμε όλα από την αρχή! Το πιστεύω!

Δήμητρα Καζάντζα