Andreas Brandstetter: Το Solvency II χρειάζεται αναθεώρηση μόνο σε τρεις τομείς

Γιατί ένα από τα πιο συνετά και συντηρητικά καθεστώτα προληπτικής εποπτείας στον κόσμο θα χρειαζόταν «προληπτικές βελτιώσεις»; Το παραπάνω ερώτημα έθεσε ο Πρόεδρος της Insurance Europe, κ. Andreas Brandstetter, μιλώντας σε διάσκεψη που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις 29 Ιανουαρίου, για την αναθεώρηση του Solvency II το 2020.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η υπερβολική συντηρητικότητα εμποδίζει την ικανότητα των ασφαλιστών να βοηθήσουν τη μετάβαση της Ευρώπης σε μια βιώσιμη οικονομία και να παράσχει τα μακροπρόθεσμα προϊόντα που ζητούν οι πελάτες της.

Ο κ. Andreas Brandstetter, δήλωσε:

«Το Solvency II είναι καλό, αλλά δεν είναι τέλειο, και η αναθεώρησή του το 2020 είναι η σωστή ευκαιρία για τη βελτίωσή του. Ωστόσο, σίγουρα δεν χρειάζεται να κάνουμε ριζικές αλλαγές στο πλαίσιο ούτε να αναπτύξουμε λύσεις σε προβλήματα που δεν υπάρχουν. Για να μιλήσουμε ξεκάθαρα, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουμε γιατί ένα από τα πιο συνετά και συντηρητικά καθεστώτα προληπτικής εποπτείας στον κόσμο χρειάζεται να προχωρήσει σε προληπτικές βελτιώσεις. Αυτό που χρειάζεται σήμερα το Solvency II  είναι μια στοχοθετημένη και εστιασμένη αναθεώρηση σε τρεις τομείς: μείωση των φραγμών στις μακροπρόθεσμες δραστηριότητες και επενδύσεις, αναλογικότητα στην πράξη και μείωση της επιβάρυνσης που δημιουργεί η υποβολή εκθέσεων».

Ειδικότερα, ο κ. Brandstetter τόνισε τα εξής:

• Η επίλυση των προβλημάτων σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η μακροπρόθεσμη επιχειρηματική δραστηριότητα των ασφαλιστικών εταιρειών από το Solvency II είναι ζωτικής σημασίας. Αυτό σημαίνει την αντιμετώπιση των προβλημάτων της μέτρησης και της μεταχείρισης των κεφαλαίων για μακροπρόθεσμες αποταμιεύσεις και εγγυήσεις, καθώς αυτά είναι τα προϊόντα που χρειάζονται για να καλυφθεί το χάσμα των συντάξεων στην Ευρώπη και να υποστηριχθούν οι μακροπρόθεσμες βιώσιμες επενδυτικές ανάγκες της.

• Η μέτρηση και η βαθμονόμηση της μακροπρόθεσμης επιχειρηματικής δραστηριότητας από το Solvency II δεν είναι σύμφωνη με τους πραγματικούς κινδύνους που αυτό θέτει. Διαπιστώνεται όλο και περισσότερο ότι οι κίνδυνοι των μακροπρόθεσμων επενδύσεων και των μακροπρόθεσμων εγγυήσεων είναι χαμηλότεροι από ό,τι υποθέτει επί του παρόντος το Solvency II. Έτσι, το κεφάλαιο βαθμονομείται πάνω από αυτό που πραγματικά δικαιολογείται από τους κινδύνους. Αυτό έχει σημασία επειδή, σε πολλές περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει απλώς τους καταναλωτές να μην έχουν πρόσβαση στα προϊόντα που θέλουν.

• Το να υπάρχει αναλογικότητα στην πράξη –και όχι μόνο ως μια θεωρητική αρχή– είναι επίσης καθοριστικό. Η αναλογικότητα είναι μια σημαντική γενική αρχή που συμπεριλαμβάνεται στο ρυθμιστικό πλαίσιο, για να αποφευχθεί το περιττό κόστος το οποίο τελικά πληρώνουν οι πελάτες. Σήμερα, στην πράξη εφαρμόζεται ελάχιστα. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί έτσι ώστε το πλαίσιο να λειτουργεί πραγματικά για όλες τις ασφαλιστικές οντότητες, ώστε να μειωθεί το κόστος και να διατηρηθεί μια διαφοροποιημένη και ανταγωνιστική ευρωπαϊκή αγορά προς όφελος των καταναλωτών.

• Σημαντικό είναι να μειωθεί ο κανονιστικός φόρτος με το να απλουστευθούν και να απλοποιηθούν οι απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων. Οι απαιτήσεις αυτές δεν είναι μόνο υπερβολικά επαχθείς, αλλά σημαντικά στοιχεία τους απλώς δεν χρησιμοποιούνται. Επομένως, πρέπει να προσδιορίσουμε ποιες πληροφορίες είναι πραγματικά χρήσιμες για τους επόπτες και τους καταναλωτές. Για παράδειγμα, συγχωνεύοντας πρότυπα χωρίς μείωση του κόστους αύξησης του περιεχομένου και δεν μειώνει το φόρτο αναφοράς.

• Ενώ τα χαμηλά και τα αρνητικά επιτόκια είναι μια τρέχουσα πραγματικότητα, είναι αδύνατο να προβλεφθεί με ακρίβεια πόσο πιο αρνητικά μπορούν να γίνουν. Παρόλο που η EIOPA επιχείρησε να προβεί σε τέτοιες προβλέψεις, οι ασφαλιστές θα υποστηρίζουν ότι οι προβλέψεις της είναι εξ ολοκλήρου θεωρητικές, ακραίες και αδικαιολόγητες.

• Υπάρχει ένα παγκόσμιο πλαίσιο για τον συστημικό κίνδυνο -αλλά η EIOPA με τις ιδέες που πρότεινε για την Ευρώπη το παράκανε. Δεδομένης της προστασίας που ήδη προσφέρει το Solvency II, αυτό δεν έχει νόημα και σίγουρα δεν βοηθά στην παγκόσμια ανταγωνιστικότητα των ασφαλιστικών εταιρειών της ΕΕ.

Και ο κ. Brandstetter κατέληξε: «Η Ευρώπη έχει βρεθεί σε μια φιλόδοξη πορεία προς ένα βιώσιμο μέλλον και ο ασφαλιστικός κλάδος μπορεί και πρέπει να είναι βασικός συνεργάτης. Έχουμε τη δυνατότητα να υποστηρίξουμε τους στόχους της και να διαδραματίσουμε βασικό ρόλο στη μετάβαση σε μια βιώσιμη οικονομία. Και αυτό μπορούμε να το κάνουμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας μόνο αν κάνουμε σωστά το Solvency II».